Sinds deze week heb ik een echt Uitgeverij-Stofje-abonnement, waarmee je me kunt steunen. Maar waarom zou je dat doen?
Op 25 augustus vloog ik naar Mexico, om Tania weer eens in het écht te zien. Na deze fraaie Latina voor acht maanden op mijn Samsung gezien en gehoord te hebben, was ik toch benieuwd hoe zij in levende lijve zou zijn. Ik zou drie weken bij haar blijven wonen; een soort experiment dat onverwacht goed verloopt. Want het werden al gauw twee maanden. Drie. En nu heb ik dus besloten minimaal een half jaar te blijven. Verliefder en verliefder. Maar ook om de coronawinter in Nederland over te slaan.
Het is niet enkel en alleen om Tania. Toen ik in 2017 mijn Zuid-Amerika reis ondernam, ontwikkelde zich een droom. Ik werd verliefd op de algehele cultuur in deze contreien. Ik nam mijzelf voor om vóór mijn veertigste voor langere tijd in Latijns-Amerika te verblijven. Het liefste in het midden; ergens tussen Perú / Bolivia en Mexico. Dat leek eigenlijk best een kansloos idee, dus ik vervaagde dat tot ‘zo snel mogelijk’. Ik ben nu 39 jaar. Blij dat Tania geen pak-m-beet Aziatische is.
Kortom, de cultuur. Het buitenleven. De markten. Het rommelige, het chaotische. Was die liefde er alleen omdat ik op vakantie was? Ik kan er nog altijd niet precies de vinger op leggen, maar ik voel me hier thuis. Nieuwsgierig naar het leven van alledag. De omgeving zorgt voor een geluksgevoel, hoewel ik mezelf uiteraard regelmatig tegenkom.
Inkomen
Maar ja. Je moet ook iets van een inkomen hebben. Geld verdienen. BN DeStem valt voor haast 100% weg. Mijn andere tekstschrijfopdrachten zijn lang niet voldoende voor een fatsoenlijk maandinkomen. Die zoektocht moet dus doorgaan. Die zoektocht gaat ook door.
Maar ja. Aan de ándere kant: hier kan ik ook doen wat ik het allerfijnste vind. Hier kan ik schrijven. Observeren. Me verwonderen. Kijken hoe andere culturen zaken aanpakken. Denk aan het coronavirus, maar ook: het alledaagse. De omgangsvormen. De imperfectie. Een systeem van meebuigen, van acceptatie. De mensen hier zijn misschien wel de allervriendelijkste mensen die ik ooit ontmoette. Het Mexicaanse drugsnieuws bereikt Europa, maar de wat positievere verhalen? Menig correspondent loopt daar tegenaan, ik weet het.
Bovendien wil ik dolgraag een nieuw boek schrijven. Schrijven, schrijven, schrijven. Mooie dingen creëren. Jou als lezer inspireren. Een andere kant laten zien. Ik weet dat ik soms een ietwat naïeve optimist ben. Soms geloof dat mijn wellicht niet alledaagse manier van leven alleen een fantasie is. Ik wil graag het tegendeel bewijzen. Met vallen en opstaan. Vrijheid hoeft geen utopie te zijn. Hoeft je niet te begrenzen. De enige begrenzing ben jijzelf. Het vereist lef en het loslaten van zekerheden.
Misschien inspireer ik jou wel. Of vind je het fijn om mijn teksten te lezen. Ben je gewoon benieuwd hoe zoiets gaat. Wil je meer van me horen. Daar kun je me mee helpen. Zodat ik die verhalen ook kan blijven maken. Waarom zou dat niet kunnen?
Abonnement
Daarom heb ik een eigen abonnement op mijn eigen website. Met onder andere iDeal. Ik bied geen dienst aan; vrijwel alles kun je altijd gratis blijven lezen. Het is dus een donatie. Het enige dat ik jou kan teruggeven is de belofte dat ik je niet zal vergeten. Je naam in mijn boek. Maar vooral: een constante stroom aan toffe teksten. Aan fijne momentjes. Leuke nieuwtjes. Een tintje journalistiek, een tintje human interest.
Ik ga keihard werken voor jouw steun. Help je me?
Andere mogelijkheid: Patreon
Deze zelfde verhalen komen ook op mijn Patreon-pagina. Leuke hieraan is: het medium biedt precies wat ik graag wil. Je kunt voor 4 en voor 8 euro per maand ‘Patreon’ worden. Patreon is een Amerikaans platform voor creatievelingen, die ook in Nederland enigszins voet aan de grond krijgt. Zij bieden de mogelijkheid aan om die creatieveling financieel te steunen. Er is echter een nadeel: de betaling is alleen mogelijk met creditcard en met PayPal. Dat kan dus wel via mijn website. En het grote voordeel van dat is dat er geen geld aan de Patreon-strijkstok blijft hangen.
Pingback: De tien-peso-taco-bij-de-metro: het vervolg - Steven van Beek
Pingback: Hufterige Facebookblogs - Steven van Beek
Pingback: Straatverkopers in droeve tijden - Steven van Beek
Pingback: Eindelijk weet ik weer iets - Steven van Beek