Een jongen bestelt sigaretten en ik vraag z’n identiteitskaart. “Tuurlijk man!“, zegt ie grijnzend en vol zelfvertrouwen. Hij opent z’n paspoort en direct valt op dat er stickers over de datum geplakt zijn. Over de dag (05), over de maand (september), maar niet over het jaartal (1996). “Er is een stickertje af“, merk ik droogjes […]
Het gebeurt soms dat ik ná mijn dienst nog even iemand pauze moet geven in een ander verkooppunt. Dus, dan verlaat ik verkooppunt A en geef de medewerker in verkooppunt B een half uurtje pauze. “Goedemiddag, ik… Hè? Ik heb net toch koffie bij jou gehaald of… Hè?” Een vrouw kijkt me verward aan. Onderzoekend.
De geest van station Breda Meer lezen »
Man: “ik heb onlangs een huis overgehouden aan het casino!” Ik: “so, da’s lekker, van harte!” Man, echt kurkdroog: “nou ja, lekker, ik hád er twee…“
Ook de NS heeft een WK-gadget bij haar winkeltjes. Het is de Wilhelmus: Een musje in de kleuren rood, wit, blauw en oranje. Je hebt acht verschillende Wilhelmusjes; Elk Wilhelmusje heeft een regel uit het Wilhelmus op z’n staart. Naast een tamelijk ingenieuze woordspeling, is het ook best een leuk hebbedingetje. En nog best populair
Het is 6 uur. De drukte is enorm, de rij voor me wordt niet kleiner. Voor me staat een jongen. Hij zal ongeveer 24 zijn. Z’n ontblote bovenlijf is een slechte keuze geweest. Hij heeft een flinke buik, die deels over z’n broekrand heen hangt. De zon heeft z’n werk vanmiddag goed gedaan, maar dat
Dancetour in de stad betekent traditioneel de drukste dag van het jaar op het station. Een continue rij voor m’n neus en ze willen allen eigenlijk maar één ding: Drinken. En wat te roken. En soms wat te eten. Door de drukte staan we met z’n tweeën. Op dit moment helpt mijn collega en ik
Een oudere vrouw komt bij me. “Heeft u ook koffie?“, vraagt ze. Ik bevestig en wijs haar de koffielijst aan. Ze twijfelt en achter haar wacht een meisje op haar beurt. Rustig kijkt de vrouw naar de lijst. “Doet u maar… Ja, een cappuccino. Dat is niet zo sterk toch?” Ik leg haar kort uit
“Hallo, ik zoek de trein naar Roosendaal, waar vertrekt die?” De man spreekt gebrekkig Engels en gebruikt hier en daar Franse woorden. De vraag is echter duidelijk, het antwoord ook: door een kapotte goederentrein is Roosendaal momenteel onbereikbaar, ook niet met een omweg. “Dus… Ik kán nu niet naar Roosendaal?“, vat hij de situatie voor
“Mag ik een chocolademelk” “Wilt u een warme of een koude?” “Doe maar een bruine” Echt gebeurd.
Doe maar een bruine Meer lezen »
Een vrouw loopt naar me toe, maar wordt net als ze wil bestellen gebeld. Ze spreekt Nederlands, maar met een flink Pools (denk ik) accent. “Iek ben op zentraal stazione, wil kopje thee halen” (…) “Oké. Je pakt pan, je pakt aai, aai in pan, dan water erbij zodat aai onder water is. Dan water
Recept voor gekookt eitje Meer lezen »