We huren een huisje. Direct naast haar moeder, mijn suegra. Tania zelf is deze ochtend vroeg de deur uitgegaan en ik heb dus een ochtendje alleen. Ik bereid mijzelve een stevig ontbijtje, gevolgd door een uitmuntend bakje koffie. Al gauw voel ik de aandrang komen. Als ik eenmaal zit, glijdt mijn behoefte er sierlijk uit. Ik bemerk enige trots als ik ‘m daar zie liggen; ferm en stevig. Ik trek door en zie dat de stroom water logischerwijs enige moeite heeft om dit gevaarte weg te spoelen. Goed, eventjes wachten tot het reservoir zich weer gevuld heeft voor poging twee, het is niet anders. Nu loopt het toilet juist vol met water. Er lijkt een verstopping te zijn. Shit. Van absolute trots op mijn productie naar een moment met schaamte. Want wat nu?
Er is geen ontstopper voorradig, maar ik wil dit toch oplossen. Vóór Tania terugkomt. Zónder mijn suegra. In een soort ondoordachte paniek zie ik de wc-borstel liggen. Als ik nu gewoon duw? Ik duw. Het helpt niet. Het enige dat het oplevert, is dat de wc-borstel nu ontzettend ranzig is. Dat was geen slimme actie.
Naast het toilet is de douche. Een nieuw ondoordacht moment dient zich aan: ik wil de wc-borstel hier afspoelen. Dat lukt redelijk, maar verre van grondig. De kranen in dit huis hebben zeker geen stevige straal, wat het bemoeilijkt. Ik probeer het ergste van de wc-borstel af te schudden. Met alle kracht die ik in me heb, beweeg ik het slappe product. Dat zorgt niet voor beterschap, maar dat er overal bruine spetters komen. De muren zijn al gauw bedolven. Ook dit moet ik oplossen, vóór Tania thuiskomt. Zónder mijn suegra.
Toch vrees ik dat ik die suegra nodig zal hebben. Het toilet is het allerbelangrijkste nu en zonder ontstopper kom ik nergens. Hoe vertaal je in godsnaam ‘het toilet is verstopt?’ Ik voer de vraag in Google Translate in en oefen twee keer hardop. Dan loop ik naar buiten en klop aan bij mijn suegra. Precies op dat moment komt Tania thuis.
Afijn. Opgelost. De gêne viel mee. De badkamer blinkt weer. Langzaam begint de trots op wat ik vanmorgen gepresteerd heb weer op te komen. Wat een díng, zwijmel ik terug. ,,Mijn oude buren, de vorige bewoners, hadden ook altijd last van een verstopt toilet. Vooral hun zoontje lukte het altijd weer”, verzucht mijn suegra. Even ben ik beledigd, maar besluit zowel mijn trots als mijn schaamte maar volledig te laten varen.
Waardeer dit verhaal! (Of steun me door een abonnement te nemen)