Als ik het vervaarlijke monster om de hoek zie komen, sleur ik onze hondjes direct naar de andere kant van de straat. Dit beest oogt als slecht nieuws, maar ik ben te laat. De pitbull stormt op onze kleine Micaela af. Zij blaft dapper, als een soort defensiemechanisme. Ik trek haar direct naar me toe, maar de aanval is al begonnen. Ik schreeuw, de eigenaar probeert uit alle macht zijn gevaarte bij zich te houden. Maar fuck hem. Waarom heeft die eikel zo’n schijtbeest niet aan de lijn? De pitbull heeft onze schnautzer al te pakken. Ik trek met alle kracht nogmaals en weet Mica te verlossen. De aanval duurt hooguit twee seconden. Micaela bloedt.
Tania is, zoals verwacht, volledig in paniek. Micaela leeft weliswaar, maar is niet ongeschonden uit de strijd gekomen. In haar nek en haar poten zijn kleine wondjes zichtbaar, maar vooral haar bek baart zorgen. Daar is veel bloed. Hoe komt dat? Is ze een tand kwijt?
Kerstavond
Het is de namiddag van kerstavond 24 december. We zitten in een betrekkelijk klein dorp, dus de vraag is of er nog dierenartsen werken. Er zijn er een paar in Tulum, maar ze zijn uiteraard allemaal gesloten. Op één na. We worden ontvangen in een rommelig kamertje. Hij gaat voortvarend te werk en ontsmet de wondjes en met het weinige gereedschap dat hij heeft, weet hij ons gerust te stellen: er is vrij weinig aan de hand. Totdat hij haar eens recht aankijkt. Nu is hij plots bezorgd. Hij voelt aan haar kaaklijn. Is deze gebroken? Er moeten foto’s worden gemaakt, maar die apparatuur heeft hij niet. Dat zal dus pas over een paar dagen kunnen.
Tania is in alle staten. Woedend. En ja, zeker ook op mij. De buurt waarin we deze weken verblijven, is de buurt van haar moeder. Een toch ietwat schrale, arme buurt, midden in de jungle. Ze heeft me ervoor gewaarschuwd. Op straat lopen tientallen straathonden, die je echt moet vermijden aangezien ze vaak ziek zijn. Maar ja, natuurlijk moeten Micaela en Tisa naar buiten. Lopen en rennen. Poepen. Spelen. Maar Tania doet het met zware tegenzin, het is gevaarlijk. Ze is woedend op me, omdat ik erop sta dat ze naar buiten gaan.
Angst
Dit is altijd de grootste angst voor Tania geweest. Dat er iets gebeurt met de honden. Toen ik bij haar in Mexico Stad ging wonen, wandelde ze een paar keer per week met ze. Ze wilde niet dat ze aan andere honden roken, ze wilde niet dat ze langdurig aan bosjes roken. Ze was overbezorgd.
Ik schroefde dat op tot dagelijks, minstens een keertje en altijd een lange ronde. Bovendien gaf ik de honden meer vrijheid. Ik liet hen los in het parkje in de buurt en gooide de bal naar ze. Ze waren er zielsgelukkig mee.
Tania is hier altijd bang voor geweest. Het heeft een hoog zie-je-nu-wel-gehalte. Ik werp tegen dit een dom ongeluk was. Dat ik uiterst voorzichtig was. Dat ik hen aan de lijn had en kort bij me had. Dat ik de zwerfhonden vermeed, maar dat dit beest echt plots om de hoek stond. En dat je bij dit soort angsten, áltijd wel eens gelijk krijgt. Dat dit incident weliswaar heftig is, maar ze overleeft het en het komt goed. We praten, praten, praten. Qua redenatie wéét ze dat ik wel gelijk heb en ik toon mezelf ook wel schuldbewust, tot op zekere hoogte. We praten, praten, praten. We hebben een kortstondige relatiecrisis.
Gebroken kaak
Micaela heeft een gebroken kaak. Gisteren is ze geopereerd, het komt goed met haar. Alle geldelijke uitgaves zijn nu bekend en die zijn fors. We hebben de eigenaar van dat takke-beest al opgezocht. Hij toonde berouw en wil betalen. We zullen vanavond bij hem op bezoek gaan en hem alle rekeningen geven. Of hij daadwerkelijk gaat betalen, moeten we nog zien. De man is van het niet frisse soort. Al betaalt hij een deel, hebben we ons voorgenomen.
Micaela slaapt, met een grote kap op haar kop. Soms komt ze tot leven en dan zie je haar oude ik weer een beetje terug. Het herstel zal weken, misschien maanden duren. In Nederland zou deze pitbull waarschijnlijk afgemaakt worden en het baasje een fikse straf krijgen. Hier niet. Blijft de vraag haast waarom iemand zo’n vreselijk schijtbeest überhaupt heeft. Puur ter defensie? Waar ben je dan bang voor? Wat voor milieu bevindt deze gast zich in? We gaan er vanavond heen. We zullen zien of hij echt schuldbewust is en betaalt, of dat hij die pitbull op ons afstuurt. Oh jee. Stuur hulptroepen.
Waardeer dit verhaal! (Of steun me door een abonnement te nemen)
Ja ik Ken dat problema hier lopen ook genoeg straathonden ronda en genoeg bakbeesten waar je het beste in een groote boog omheen kan lopen ik woon zelf in Temixco Morelos.
In zoveel gevallen geen probleem, tot je de verkeerde tegenkomt. En deze had nog een baasje ook, wat het haast dubbel-frustrerend maakt. Hij heeft aangegeven (mee) te willen betalen. We zullen zien wat dat in de praktijk betekent.