Ik neem jullie mee terug naar de Maya-tijd. Naar een bruisende stad in het zuiden van huidig Mexico.
Hier woont de prachtige, jonge vrouw Nicté-Ha. Ze leeft hier het goede leven en deelt haar levenswijsheden middels foto’s en video’s op Ins-Táh. Haar fraaie lijf en innemende glimlach, in combinatie met de fotogenieke omgeving is een ware hit, haar verleidingstechnieken zijn aantrekkelijk voor vele adverteerders en zo bouwt ze haar imperium steeds verder uit. Haar teksten zijn inspirerend voor vele jonge meisjes.
Sommige dingen zijn natuurlijk van alle tijden: prachtige vrouwen worden begeerd, zo ook Nicté-Ha. Van heinde en verre wordt ze aanbeden en krijgt ze dm’etjes. Waaronder door de broers Tizic en Kinich. Hun aandacht laat haar niet onberoerd, maar ze kan niet kiezen tussen de twee.
Tizic
De broers zijn volstrekt verschillend van aard en communiceren niet met elkaar. We moeten hier een klein beetje steunen op de legende, die zoiets heel graag zwart-wit stellen. Tizic is een regelrechte eikel. Een hele stille jongen vol haat en totaal niet populair is bij z’n dorpsgenoten. Zo’n type die de hele dag lelijke, hatelijke dingen schrijft op Twit-Èr, om vooral te ontwrichten. Om vooral te stoken.
Kinich
Dan was daar Kinich, zijn broer. Een heel ander type. Populair. Een lieve jongen. Sociaal betrokken. In het midden van de maatschappij stond. Een type dat ook met z’n politieke partij Wo-ok bezig was, om de tempels toch vooral schoon te houden en grensoverschrijdend gedrag een halt toe te roepen. Daarnaast keek hij uit naar de komst van andere culturen in het Maya-rijk. What could possibly go wrong?
Afijn. Kinich en Tizic. Beiden verliefd op dezelfde vrouw. Hoe lost de Maya zoiets op? Ze besloten de strijd met elkaar aan te gaan. De goden vonden dat helemaal geen goed idee en probeerden de twee te stoppen. Ze kleurden de hemel zwart en verwijderden de maan tijdelijk. Erg vervelend. De broers zagen geen hand voor ogen en vochten in het duister.
Gevecht
Het werd een dramatisch gevecht, op het scherpst van de snede. De broers sterven in elkaars armen, gaan precies tegelijkertijd dood. Aan de hemelpoort vragen ze de goden om vergiffenis. Daar lijken de broers toch een slimme invalshoek bedacht te hebben: ze willen niet terug naar de aarde om verder te leven, maar om de beeldschone Nicté-Ha nogmaals te zien. De goden strijken over het hart en gaan akkoord.
Chechén en Chacá
Maar ze keren niet terug als mens. Tizic keert terug als de Chechén, een boom die derdegraads brandwonden veroorzaakt. Aanraken does the trick, maar zelfs in de buurt komen is gevaarlijk. De Chechén is het pure kwaad, die mensen letterlijk in brand zet.
Kinich wordt de Chacá-boom. De Chacá blijkt de enige remedie tegen de Chechén. Schors of de bladeren van de boom dienen op de brandwonden gelegd te worden en deze zal vervolgens snel helen.
En nu nog staan de Chechén en de Chacá nog altijd bij elkaar in de buurt. Altijd op enkele meters afstand. Het gevaar in de jungle van Yucatán is altijd aanwezig, de oplossing eveneens. De goedheid van Kinich wordt ingezet om de slechtheid van Tizic te beteugelen. Er is niets veranderd in de wereld; Nicté-Ha is inmiddels een lelie aan de waterkant.
Afijn, ik ben vorige week dus in aanraking gekomen met de Chechén. Nare boom, gelukkig is er ook de Chacá. Hup Kinich, hup Chacá.
Waardeer dit verhaal! (Of steun me door een abonnement te nemen)
