,,We zitten in een soort tornado. Het is volstrekt blurry, maar hierna wordt het prachtig weer.” En: ,,Ons leven is als een volledig kaal huis, dat zelfs nog in aanbouw is. We kunnen het nog niet aankleden, maar zijn daar wel klaar voor.”
Tania en ik zitten in een gekke levensfase, maar wie zit dat niet? De onze zagen we al een tijdje aankomen. Eentje vol onzekerheid, alles met potlood geschetst. Spannend? Ja. Opwindend? Ook. En dat er soms wat paniek bij komt kijken, is logisch. Het was voor mij een voorname reden haar ten huwelijk te vragen. Zo van: al onze ideeën hangen weliswaar aan elkaar van onzekerheden, maar weet wel dat ik die met jou wil doorstaan.
Zoals lezers van me weten, toog ik tijdens corona naar Mexico, voor ene Tania. In eerste instantie voor een paar weekjes, maar het werden maanden. Ingegeven door liefde en door een hang naar avontuur en zeker niet met een veilige toekomst of langetermijnidee in het achterhoofd. Mijn voornaamste inkomen kwam op dat moment immers vanuit de regionale krant en dat viel daar geheel weg. Ik moest mezelf opnieuw uitvinden, andere bronnen van inkomsten pogen te krijgen. Beetje bij beetje lukte het en krabbelde ik op. Alles werd online, alles was mogelijk van afstand.
Maar niet alles draait om werk. Vorig jaar merkte ik dat ik niet lekker in m’n vel zat in Mexico Stad. Ik voelde me gevangen in de grote stad. Ik kocht een enkeltje naar Nederland, als een soort ontsnapping.
Tania en ik hadden er ellenlange gesprekken over, die zich kenmerkten door een drang om samen door te gaan. Samen schetsten we een ideaal scenario. Wat zou het fijn zijn om deels in (een ander deel van) Mexico te wonen en deels in Nederland. Wat als we in beide landen een thuisje hebben? Ik vind Mexico echt fantastisch, maar Nederland ook. Zeven maanden hier, vijf daar, of juist andersom. Vanuit die basisgedachte, fantasie, gingen we aan de slag.
Nu woon ik weer in Nederland, bij mijn ouders. Ook zij heeft geen eigen huis meer. Dat maakt het blurry. We hebben daarom een aantal kortetermijndoelen. Om in Nederland te komen wonen, heeft Tania een visum nodig. Dat begint met het Nederlands inburgeringsexamen en vervolgens een hoop paperassen. Ze heeft dat examen waarschijnlijk gehaald, we wachten op de uitslag. Als we dat visum hebben, hebben we wettelijk de mogelijkheid om soms hier, soms daar te wonen.
Toen ik twee maandjes in Tulum zat, keken we daar eens in het rond. Momenteel wordt de stad bijzonder lelijk afgeschilderd in de Nederlandse media, maar soms moet je het met eigen ogen zien. Ik gedij daar bijzonder goed. Je kunt er fietsen en de natuur en het strand zijn nooit ver weg. Als ik ‘eruit’ wil, kan dat eenvoudig. Precies wat ik in Mexico Stad mistte.
We vonden een prachtig, nieuw te bouwen appartement. We dachten na, keken ernaar en rekenden. Ikzelf durfde er niet in te stappen, dus besloot zij het geheel zelfstandig te kopen. De handtekening is inmiddels gezet, februari 2024 is de oplevering.
Ikzelf begin hier in Nederland toch wat interessante huurhuisopties te zien, zonder dat het vooralsnog concreet wordt. Dus de status is nog steeds: ik heb geen thuis, zij heeft geen thuis en we kunnen dus nog altijd niets voor de lange termijn plannen. De onzekerheid is gigantisch. Het voornemen is dat zij in mei of juni naar Nederland komt. In het slechtste scenario -geen visum, geen huis- voor drie maanden. In het beste scenario -visum, wel een huis- voor langer. Tot we weer een tijdje daar willen wonen, maar dan wanneer wij dat willen.
Zelf merk ik dat ik in zijn algemeenheid wel vrij goed ga op die onzekerheid. Dat lukt Tania de meeste dagen ook. Soms hebben we even een begrijpelijke inzinking. Zelden tegelijkertijd, gelukkig. Dan praten we. Schetsen we de toekomst samen weer. Dan toont ze haar ring aan me en komt de glimlach weer terug. Soms romantiseren we die toekomst, maar mag het? Wat er straks gebeurt, zien we straks wel. Als de tornado voorbij is, of als het huis eindelijk volledig kaal is opgeleverd. Dan kunnen we verder bouwen en kunnen we eens serieus gaan nadenken over dat huwelijk.
Waardeer dit verhaal! (Of steun me door een abonnement te nemen)