Vakantieperiode

,,Ja. Ja, ik gun mezelf een saucijzenbroodje.” De vrouw spreekt het dan wel uit met een zekere overtuiging, maar zo klinkt ze allerminst. ,,Maar ik doe het wel, want zoiets koop ik nooit. En ik vind dat ik óók wel eens iets slechts mag”, verdedigt ze haar eigen twijfel. Dat verdient wat duiding, vindt ze zelf. ,,Ik werd net in de trein gebeld door mijn zoon van 16. Hij zit samen met zijn broertje van 14 thuis. Eerst vroegen ze of het klopte dat papa een zak snoep bij zich had naar zijn werk. Een slimmigheidje in opbouw naar de werkelijke vraag toe, want vervolgens vroeg hij zich af of ze de zak chips mochten openen, die we blijkbaar nog in de kast hebben liggen.”

De vrouw grijnst even. ,,Dat ze voor zoiets bellen vind ik best bijzonder, dat betekent toch dat ze nog altijd naar ons luisteren. Maar goed, laten we eerlijk zijn: wie weet wat ze wel in het geniep doen?” Ik som op: blowen, snuiven, spuiten; de vrouw interrumpeert me al snel: ,,Jajaja, dat ook. Joh, zo ver had ik het nog niet eens bedacht. Maar inderdaad: ze zullen vast ook dingen voor me verzwijgen, ik weet echt lang niet alles van ze. Maar dan nóg vind ik het bijzonder dat ze me dan hier weer wel voor bellen.” Omdat de vrouw toch vindt dat ze haar opvoedkundige taken ook in dit geval serieus dient te nemen, stemt ze toe om de zak chips te openen, met één maar. ,,Jullie mogen de chips pakken, maar alleen omdat we nog in de vakantieperiode zitten, voegde ik eraan toe. Streng hè?”, lacht ze.

Al snel arriveerde ze in Breda. ,,En ik bedacht me: ik zit toch óók nog in mijn vakantieperiode, dus ik mag óók iets ongezonds pakken. Vandaar dit saucijzenbroodje!”, roept ze, gevolgd door een flinke hap  vol overtuiging.