Mais

Het spoor over de Moerdijkbrug wordt momenteel vernieuwd, waardoor reizigers tussen Amsterdam en Brussel over moeten stappen in Breda. Het levert drukte op, maar vergt ook wel iets van je talenknobbel; ik sprak al mensen uit werkelijk alle uithoeken. Toch kom je met Engels een heel end.

De jongedame is ook Brits en kijkt nieuwsgierig naar de warme broodjes. ,,Whats inside?”, wijst ze naar alles. Cheese in het kaasbroodje, sausage in het saucijzenbroodje, meet with curry in het frikandellenbroodje en vegetables in de empanada. Die laatste: da’s een vegetarisch broodje, wat haar interesse wel heeft. ,,What kind of vegetables?”, vraagt ze. Een heerlijk broodje, ik was zelf direct fan, maar juist de opsomming van de groenten die erin zaten schrok mij eerst af. ,,It’s delicious”, probeer ik het aantrekkelijk te maken. ,,With brown beans, mais and more.”

Het meisje kijkt me verschrikt en met een vies gezicht aan, een reactie die ik wel enigszins verwachtte: zo keek ik ook. ,,You’re kidding me? What the…?”, roept ze mijns inziens ietwat overdreven. Nou ja, ik wijs haar de kaas- en saucijzenbroodjes aan, die zijn immers in de aanbieding. Ik bedoel: als het zó onaantrekkelijk klinkt, dan heeft het toch niet al te veel zin om erop door te blijven gaan, nietwaar? ,,But… really? Mice?”, blijft ze zich richten op de empanada. Ah, het kwartje valt. Nee, niet mice. Mais. Het meisje blijft me viezig aankijken. ,,I don’t mean mice, I said <articulerend> màà-ies. But now I realise: that’s a dutch word… Of course, there are no mice involved!”, lach ik een beetje geschrokken van dit misverstand. Het meisje blijft achterdochtig, de empanada wordt het niet. Het wordt een kaasbroodje.

Mais.

Corn, Steven. Corn.