Afzien in Bredase singels: ‘Het water was zó koud’
BREDA – Tientallen mensen in badpakken, badmutsen en badjassen, zondagmiddag aan de Bredase Haven: de vierde editie van het Singelzwemmen -een zwemwedstijd in de Singel- trok zo’n vijfhonderd deelnemers.
Het is een ruwe schatting van organisator Peter Bruggink van SBC2000 uit Breda. ,,Voor het wedstrijddeel zijn er zo’n vijfhonderd starts en er zijn iets meer dan honderd recreanten. Maar sommige deelnemers doen meer dan één onderdeel.” Gedurende de dag zijn er twintig onderdelen. ’s Morgens staat het zwaarste op het programma: een volledige ronde door de volledige Singels, over een afstand van 7500 meter. Maar het merendeel doet toch de 500 of 1000 meter.
Zoals de junioren Pieter (11), Sem (10) en Wouter (11), van Zwemclub Koewacht uit Hulst. Zij zwemmen vaker openwaterwedstrijden in den lande. ,,In binnenbaden is het benauwd. Buiten ken je de omstandigheden niet op voorhand. Soms regent het, soms zwem je in de volle zon, soms heb je te maken met hoge golven of met een sterke stroming. Dat maakt het altijd anders en daarom zo leuk”, vertelt Pieter, die, net als Sem overigens, vandaag op de 500 meter een persoonlijk record pakte. Dat ze vandaag in het centrum van deze stad zwommen is nieuw voor ze. De meeste openluchtwedstrijden zijn in kanalen buiten een stad, met veel groen. Het voornaamste verschil echter is de stroming; dat is hier niet. ,,Dus kun je heel eenvoudig in een rechte lijn zwemmen.”
Wat dat betreft is het Singelzwemmen in Breda wel een uniek evenement, legt Bruggink uit. ,,Een belangrijk doel is promotie voor het zwemmen. Door dit zo centraal in de stad te organiseren, hopen we toch ook nieuwe aanmeldingen te krijgen.”
Terwijl deelnemer Wilco van Poppel op pure wilskracht traag richting de finish vlakbij de Tolbrug zwemt, hijgt Gerard Heindijk nog na. Beide heren zwemmen de 1000 meter namens Stichting Maatschappelijke Opvang (SMO). ,,Het water was zó koud”, bibbert Heindijk. ,,Een half jaar geleden werd dit idee bij ons geopperd. Ik heb vooral binnen getraind, pas de laatste tijd ook buiten. Maar zo koud had ik het water nog niet gevoeld. Het is loeizwaar: ik zag de boei van 500 meter (vlak voor de Willem Alexanderbrug, red.) en alles in mij riep om een stukje af te snijden. Er stond daar een waarnemer, dus dat kon niet. Ik weet niet of ik trots voel, ik ben vooral blij dat ik er nu vanaf ben én dat ik het gehaald heb.”
