Breda is voor veel treinreizigers de laatste stop naar het buitenland, of de eerste stop in Nederland. Waar gaan ze heen? Waar komen ze vandaan? En wat zijn de verwachtingen bij deze aanstaande reis?
Maandag 15 augustus, 15:43, Breda – Brussel Midi
Hun twee enorme roze koffers doen een verre reis vermoeden. Roy (33) en Inge (35) Camps uit Wychen zijn broer en zus gaan vandaag vanuit Brussel naar New York. Het wordt hun zevende keer in tien jaar naar The Big Apple; zonder corona was het ‘ongetwijfeld’ tienmaal geweest. Dat lijkt een verslaving: wat maakt deze stad voor hen zo magisch? Ze weten het niet goed. ,,Het is zo’n stad die je vóelt, of niet”, doet Inge een poging. ,,De drukte, de gekte, de hectiek”, vult Roy zijn zus aan.
De twee vullen elkaar sowieso goed aan. Roy is slechtziend, Inge weet precies wat hij nodig heeft. Voor Roy is de opbouw van New York nagenoeg perfect. De straten in Manhattan zijn rechttoe, rechtaan. Nergens staan paaltjes. Misschien is dat het wel: de volstrekte logica in combinatie met de ultieme chaos.
,,Ik ben echt verliefd op die stad geworden. Zou er ook zo willen wonen. De Amerikaan is vriendelijk en behulpzaam, terwijl iedereen toch op zichzelf is. Het leeft er altijd”, zegt Inge. Omdat het nu drie jaar geleden is dat ze er zijn geweest, zijn ze wat nerveus. Ze willen ditmaal zeker het 9/11-monument bezoeken. ,,Inge beschrijft dan precies wat ze ziet, wat mij een heel goed beeld geeft. Ik ervaar vooral gevoelens bij zo’n plek”, schetst Roy.
Zeker, de twee zijn ook op andere plekken geweest. Een Amerika-rondreis. Andere wereldsteden, maar nergens voelden ze zich zo als in New York. En zeker, de stad is groter dan Manhattan. ,,Manhattan voelt overal nagenoeg hetzelfde”, zegt Roy. ,,Erbuiten krijg je echt andere gevoelens, maar ook vooral positief. Heel soms voel je dat het niet goed zit, zoals die keer dat we op weg waren naar een honkbalwedstrijd. We zate in de verkeerde metro, richting The Bronx. Dan voel je heel sterk: hier moeten we weg.”