De kennissen van Pjotr vergaten belangrijke papieren
De kennissen van de 29-jarige Pjotr vertrokken in de ochtend van 28 mei 2016 in alle vroegte naar Eindhoven Airport. Ze vergaten daarbij echter al hun belangrijke papieren: de tickets en de pasporten liggen dan nog bij Pjotr thuis. Hij besluit daarop de helpende hand te bieden en vanuit Dordrecht naar Eindhoven te racen. Bij Prinsenbeek wordt hij geflitst; Pjotr reed op dat moment 195 kilometer per uur.
Op de A16 mag je maximaal 130, maar de rechter is vooral verwonderd om het tijdstip: iets voor half 9 ’s morgens. ,,Dan is het daar doorgaans toch flink druk, dan lijkt me die snelheid toch haast onmogelijk?” Dat viel reuze mee, vertelt Pjotr, hij kon eigenlijk prima doorrijden. Hij had wel direct door dat hij geflitst werd en matigde zijn snelheid daarop direct. ,,Hon-derd-vijf-en-neg-en-tig…”
De rechter spreekt iedere lettergreep vertraagd uit en laat een stilte vallen. ,,Dat is echt vreselijk hard. Uw reden om zo hard te rijden gaat er bij mij ook echt niet goed in”, klinkt het onheilspellend. Het rijbewijs van Pjotr zou volgens de regels twee maanden ingevorderd moeten worden. Pjotr woont en werkt in Dordrecht, dus daar schuilt niet direct een probleem. Hij rijdt met enige regelmatig naar Polen. ,,Maar ik moet u eerlijk bekennen dat ik daar ook al een tijdje niet meer heen gereden ben.”
De officier van justitie heeft ook moeite met de reden van het snelle rijden. ,,Het ergste dat had kunnen gebeuren is dat uw kennissen het vliegtuig misten en dat had geen ramp geweest.” Wat overigens ook gebeurd is: Pjotr kwam te laat aan op de luchthaven. ,,Dus uw belachelijke snelheid was ook nog eens voor niks. Ik zie geen reden om hier een strafvermindering op te leggen”, vervolgt de officier. De standaardboete voor dit soort snelheden is 1000 euro en twee maanden rijontzegging, de officier eist deze boete ook maar vraagt 400 euro voorwaardelijk.
Pjotr mag nog een laatste woord zeggen. ,,De belangrijkste reden voor mijn rijbewijs is mijn dochtertje. Ik moet haar ’s morgens naar de oppas brengen, met de fiets is dat tijd technisch onmogelijk.” De rechter fronst zijn wenkbrauwen. ,,Waarom zei u net niets over uw dochtertje?”, vraagt hij. ,,Ik was gestresst, sorry”, verklaart Pjotr. Toch mag Pjotr nu een tijdje niet rijden; de rechter ontneemt hem de rijbevoegdheid voor zes weken en volgt de eis van de officier van justitie. ,,Sinds ik weet dat dit de gevolgen zijn, heb ik mijn rijgedrag al flink aangepast”, besluit Pjotr.
