,,Lukt het, Geert? Schiet je een beetje op?” De vrouw staat met haar fiets in haar handen aan de kant van de weg te wachten, terwijl haar man in de bosjes aan het plassen is. Geert heeft een uitstekende boom gevonden, maar je kunt niet zeggen dat het erg goed verscholen is: zijn gestalte is behoorlijk goed te zien vanaf de openbare weg. Hij antwoordt met een murmeling. Zijn vrouw kijkt ietwat gegeneerd rond en als ze mij aan ziet komen lopen, gaan haar hoofddraaiingen sneller. Ze wil duidelijk weg uit deze situatie.
Geert hoort mijn komst kennelijk ook, want hij draait zijn hoofd vluchtig mijn richting op en concentreert zich vervolgens weer met wat hij aan het doen is. Ik observeer ze van een klein afstandje terwijl ik ze langzaam benader; twee ruime zeventigers. Hij draagt een petje en een korte broek. Zijn lichtgrijze sokken iets te hoog opgetrokken. Zijn benen gebruind. Zij leunt tegen haar zware fiets. Een lange broek, een jasje aan. Haar grijze haren kort. Achterop haar fiets bevinden zich twee goedgevulde fietstassen.
Aan het kort bibberende lijf van Geert te zien beëindigt hij zijn plasje. ,,Soo”, roept Geert nog met zijn rug naar haar toe. Aan de grimas van zijn vrouw te zien maakt zich een enorme ergernis en gêne van haar meester. Dan passeer ik het echtpaar toch echt. ,,Goedemiddagggg”, roep ik iets te enthousiast naar hen. De man steekt zijn hand op ter begroeting en grijnst. De vrouw reageert lispelend, terwijl ze naar de verte tuurt.
