Voor BN DeStem schreef ik een zesdelige serie over Tania, voor de rubriek ‘Liefde op Afstand’. Deze serie liep van maandag 27 april tot en met zaterdag 2 mei 2020. Dit is deel drie:
Verslaggever Steven van Beek ontmoette Tania in Mexico. Het was liefde op het eerste gezicht. Corona gooit nu roet in het eten.
We videobellen en chatten dagelijks. En hebben allebei wat zorgen. Niet zozeer om het virus, maar om de consequenties van alle maatregelen. Tania is zelfstandig alternatief therapeut en houdt praktijk aan huis. Sinds 16 maart is er ook in Mexico een soort lockdown. Er komt niemand meer langs. Al haar afspraken gaan sindsdien online, via Zoom.
Dat is niet direct nieuw voor haar. De afstanden in Mexico Stad zijn groot. Of nou ja, het verkeer werkt vaak tegen en dus waren online sessies altijd al optioneel. Veel cliënten stoppen nu met de sessies, wat natuurlijk zorgen baart. ,,Om rond te komen heb ik eigenlijk drie consults per dag nodig. Nu zijn het er vaak nul of één. En incidenteel twee”, verklaart ze haar financiële zorgen van het moment. Het leuke is: ze kijkt nu reikhalzend uit naar die sessies, zoals ik reikhalzend uitkijk naar nieuw te schrijven teksten. Een prettig soort opluchting om weer wat zinnigs te doen. En ernaar uit te kijken. Telkens als BN DeStem belt, doe ik een vreugdedansje. Net als Tania dat heeft bij een aanmelding van een nieuwe sessie. Soms doen we dat dansje samen, de telefoon op onszelf gericht. Dan lachen we hardop.
We zoeken allebei alternatieven. Daar is zij wat doortastender in, zo lijkt het. Ze biedt sinds kort wekelijks een online mindfulnessklas aan. ,,Dat wilde ik al doen vóór corona. De crisis zorgt er gewoon voor dat dit idee in een versnelling is gekomen”, legt ze uit. De online sessies zijn voorlopig nog gratis. Misschien wil ze een wekelijks extra klasje organiseren, betaald. Dat wordt voorlopig geen vetpot. De gratis sessies trekken gemiddeld twaalf deelnemers, inclusief een verdwaalde Bredanaar. Ze wil straks zo’n twee euro vragen. Misschien heeft het potentie voor de lange termijn.
Maar inhoudelijk zijn de therapeutische sessies wel wat eentonig. Al haar cliënten hebben het over maar één ding: angst voor het coronavirus en de toekomst. Al mijn opdrachten hebben nu ook maar één onderwerp. We zitten in dat opzicht in hetzelfde schuitje. En inspireren elkaar. In onze zoektocht naar positiviteit, in de lange termijnhoop elkaar toch ooit nog in het echt te zien.
Wat vond je van dit verhaal?
Al mijn verhalen zijn gratis te lezen. Maar mocht je als blijk van waardering en van vroljkheid een donatie achter willen laten: ik doe een dansje van blijdschap. Alvast zeer veel dank!!
