Voor BN DeStem schreef ik een zesdelige serie over Tania, voor de rubriek ‘Liefde op Afstand’. Deze serie liep van maandag 27 april tot en met zaterdag 2 mei 2020. Dit is deel zes:
Verslaggever Steven van Beek ontmoette Tania in Mexico. Het was liefde op het eerste gezicht. Corona gooit nu roet in het eten.
,,Ik was vandaag nogal gefrustreerd”, erkent Tania. Ze was nogal stil en als ik een berichtje ontving, was dat wat kortaf. ,,Ik besefte dat je gewoon écht niet komt. De data zaten nog steeds zo in mijn hoofd.” Ik herken het. We hebben het allebei allang geaccepteerd, maar het frustreert. Dat de liefde tussen een Bredanaar en een Mexicaanse al schier onmogelijk is, is tot daaraan toe. Maar nu is het wel écht onmogelijk.
We spreken andermaal de wens uit om elkaar in de nabije toekomst weer te gaan zien. Als het weer mogelijk is. Zij naar hier of ik naar haar, dat doet er niet toe. Onze boerderijfantasie komt weer ter sprake. Een boerderij op het schiereiland Yucatan, waar we elkaar ook ontmoetten. Een fantasie zo kinderlijk en onschuldig, dat het een fijne gedachte is. Het liefste met de twee vissen, Conchita en Chato, uit onze eerste date. En een leguaan, omdat ik dat nu eenmaal toffe beesten vind. ,,Die némen we niet, die komen spontaan”, stelt ze me gerust. Ik wil de leguaan Gerrit noemen.
Soms vrees ik dat deze vorm van social distancing van ruim 9000 kilometer toch echt zal doven. Mijn pessimistische ik geniet van het heden, van het nu. Nu is het leuk en zelfs voldoende, op dat kleine telefoonschermpje. Mijn optimistische ik ziet haar nog altijd van kleur veranderen als ik ‘te quiero’ tegen haar zeg. Een hele milde vorm van ‘ik hou van je’. Letterlijk: ik wil je. Zij quieroot me ook, wat ook mijn hart laat overslaan. Dus het is nog verre van gedoofd.
,,Maar je moet er wel rekening mee houden dat onze boerderij straks overspoeld wordt met krabbetjes en spinnen. Die zijn er veel in Yucatan”, houdt ze me voor. Slik. ,,Zo’n spin komt dan ’s nachts over je heen kruipen. Ik vind het zelf ook niet fijn, maar het gebeurt wel”, vervolgt ze. We besluiten ons telefoongesprek. Ik sluit mijn ogen. Laat het gesprek nog even door mijn brein waren. Er zijn schaduwzijdes aan onze toekomstdroom toegevoegd. Het zorgt er haast voor dat het realistisch wordt. Een boerderij met leguaan Gerrit en de vissen Conchita en Chato op schiereiland Yucatan: die droom houdt me wel overeind gedurende deze coronacrisis.
Wat vond je van dit verhaal?
Al mijn verhalen zijn gratis te lezen. Maar mocht je als blijk van waardering en van vroljkheid een donatie achter willen laten: ik doe een dansje van blijdschap. Alvast zeer veel dank!!