De intrigerende Colombiaanse
Tijdens mijn bezoek aan Tayrona Park ontmoette ik een Colombiaanse en een Oostenrijker (zie hier). Al snel sloten zich meer mensen bij ons aan: een Chinese, en Duitser en een vriendin van de Colombiaanse. Een mooi internationaal gezelschap dus.
Die vriendin is een stil, teruggetrokken type. Goed, ze spreekt alleen Spaans en in deze groep is Engels de voertaal, maar ook op momenten dat er Spaans wordt gesproken, blijft ze stil. Het liefste lijkt ze alleen te zijn. Het is geen verlegenheid, lijkt het. En ze begint me meer en meer te intrigeren.
Niet aantrekkelijk, gehaast ik erbij te zeggen. Het is niet het type meisje waar ik op val, vooral door haar wat onopvallende opvallende gedrag. Hoe vaker ik haar observeer, hoe meer ik in zie dat ze zeker niet verlegen is. Ze is gewoon zichzelf, een einzelgänger. En daar is niets mis mee.
China
Op het strand ontstaat een gesprek over China en dus vormt de Chinese het middelpunt. Over het land, over censuur, over seksualiteit. Ze heeft manieren om te Facebooken, te YouTuben, te Instagrammen, hoewel het officieel niet mag. Maar ja; ze mag ook niet alleen reizen. Sterker: ze is het zwarte schaap van de familie. Een ruime twintiger zonder man en kinderen is een schande. En homoseksualiteit? De Chinese geeft -ietwat ongemakkelijk- aan dat ze open zou staan voor een experiment met een vrouw, maar dat het in haar cultuur echt niet kan.
Het introverte meisje ligt ernaast en lijkt flarden op te vangen van het gesprek. Als de Chinese opstaat om in de zee haar kleding zandvrij te maken, komt ze in actie. Ze kleedt zich uit en pakt de mobiele telefoon van de knappe Chinese. Bijzonder zelfverzekerd maakt ze een paar selfies met ontblote borsten en legt vervolgens grijnzend de telefoon terug.
Eigen pad
Aan het einde gaat ieder hun eigen pad. De Chinese gaat terug naar China. De Duitser blijft nog even. De Oostenrijker en Colombiaanse gaan naar Bogota en ik ga naar Santa Marta. Het introverte meisje gaat met mij mee, want ze vliegt de volgende ochtend vanuit deze stad. We nemen een taxi en zijn nu welhaast verplicht te communiceren. Ze besluit in hetzelfde hostel te blijven als ik en ’s avonds vraagt ze me of ik een leuke bar weet om te dansen. Ik besluit haar te vergezellen, in de wetenschap dat het ongemakkelijk zal kunnen worden.
Vrouwen
Met behulp van Google Translate beginnen we te praten. Haar ouders zijn boeren in de diepe binnenlanden van Colombia en zijn teleurgesteld over haar geaardheid; haar zusje is gehandicapt en zo worden ze nooit opa en oma. Ze wil meer met dit spanningsveld doen. Ze studeert en wil de positie van vrouwen in het land te verbeteren, roept ze strijdbaar. Dan gaat het volume in de bar omhoog. Ze nodigt me uit voor de salsa, maar al snel gaat ze solo. Compleet in haar element en in haar eigen wereld danst ze de salsa tot diep in de nacht. Ik heb haar nooit meer teruggezien.
