“Heey, hoe is het met jou? Lang geleden!” De jongen is een vaste klant, maar ik heb ‘m inderdaad al weken niet gezien. Z’n accent doet Oost-Europees aan, hij draagt steevast een zonnebril op z’n hoofd en bestelt altijd een cappuccino. Altijd charmant, vrolijk en vriendelijk; ik mag ‘m wel. Ik wijs op z’n krukken. “Met mij prima, met jou minder zo te zien! Wat is er gebeurd?”
Hij begint te vertellen. “Ik heb een hernia opgelopen. Erg pijnlijk, erg naar ook. Vooral met m’n werk. Ik ben professioneel kunstschaatser, op hoog niveau. De wereld rondgereisd als onderdeel van Holiday On Ice. Als tiener alleen naar Nederland verhuisd om die droom te verwezenlijken. Ik ben nu bijna dertig, die carrière is nu wel over vermoed ik. Nou ja, ik heb het nu tien jaar gedaan en heel de wereld gezien. Ik moet het allemaal nog een beetje een plek geven, maar misschien was het sowieso tijd om te stoppen. Ik heb nog wel ambities. Zo ben ik nu al bezig met…“, maar een andere klant wil graag geholpen worden. Eenmaal aan de beurt twijfelt ze. Het duurt even. Te lang voor de jongen. Hij zwaait en gaat weg. De vrouw ook, ze hoeft toch maar niks.
