Verfijnde nuances

,,Wat zit je haar leuk”, zegt de veertiger uitermate droogjes. Hij kijkt me met speelse aan en al snel verschijnt een enorme grijns. Cynisme is deze man nooit vreemd geweest. Ja, oké, mijn haar was op dat moment wat langer dan wenselijk en ja: ik had het die dag wat anders zitten. Ikzelf vond het wel geinig en zag het wel als een leuk experiment. Mijn enthousiasme met vijf woordjes de grond ingeboord. Bedankt.

Hijzelf heeft zijn eigen stijl. Voor mijn gevoel ziet hij er altijd min of meer hetzelfde uit, maar eigenheid kan de ruime veertiger niet ontzegd worden. Een colbertje, een felgekleurd bloesje, een flat cap als hoofddeksel en een gestileerd baardje en dito snor. Er is over nagedacht, hij doet zijn best, zoveel is duidelijk. ,,Maar ik let niet op trends, dit is gewoon wie ik ben.” Maar toch: zo ziet ie er al járen uit. ,,Dat is gewoon niet waar”, sputtert hij tegen. ,,Ik verander mijn stijl jaarlijks. Dat zie je aan mijn gezichtsbeharing en kleding.”

Hij legt uit: ieder jaar scheert hij met carnaval alle gezichtsbeharing weg. Soms laat hij weer een klein baardje groeien, of een snor, of volledige bebossing, of iets met bakkebaarden.  ,,Dit jaar heb ik juist dikke bakkebaarden en een klein baardje en zijn mijn kaken nagenoeg kaal”, wijst hij. Ook in zijn kleding past hij vlak na carnaval kleine veranderingen toe. Dat zit ‘m in kleur, of in stof. ,,Maar een ander soort pet past niet bij me, ik moet het doen met zo’n pet. Maar ieder jaar iets anders.”

Ik kijk hem toch wat verwonderd aan. Voor mijn gevoel is zijn stijl al jaren eenduidig. ,,Je kijkt gewoon niet goed. Maar inderdaad: zo rigoureus als jij zal me dan weer niet snel gebeuren, het zit ‘m in verfijnde nuances.”