Een vrouw van begin 60 komt bij me. Ze moet naar Tilburg, “een klein stukje maar, maar ik lust toch graag een flesje water“. Ze moet 10 minuutjes wachten, “dat is toch fijn hoor, rustig inchecken, rustig wachten, geen gehaast“. Ze komt ontspannen en vriendelijk over; ik vind het een prettig mens.
Als ik iemand anders help, bladert ze even door de Viva. Met veel interesse bestudeert ze een pagina, waarop zeven mannen naakt met de rug naar de fotograaf staan. Als ik weer beschikbaar ben voor een praatje, laat ze de pagina zien.
“Kijk. Lekkere mannenbillen. Ik zou er graag aan voelen, als ik dat zo zie. Er lekker in knijpen. Heb jij natuurlijk met vrouwenbillen, dat snap ik, maar dit vind ik er echt heerlijk uitzien. Ikzelf heb eigenlijk een te dikke kont, maar er moet ook een beetje vet aanzitten natuurlijk. Dat neukt toch een stuk makkelijker, dan heb je iets om vast te houden. Ah, daar is m’n trein, ik leg het tijdschrift snel terug. Fijne dag nog!“
Pingback: Vijf Perrongelukjes door het Rijsbergs Toneel | Uitgeverij Stofje