Moeizame busreis vanuit Uyuni
Het kleine kantoortje in Uyuni loopt langzaam vol. Over een klein uur vertrekt vanaf de voorzijde een bus naar de Boliviaanse miljoenenstad La Paz. Een nachtbus, die er zo’n 9 uur over zal doen. Ik overpeins mijn ridicule plan. Vanaf La Paz wil ik gelijk door. De Peruaanse grens over, naar Arequipa. Met andere woorden: deze 9 uur is nog niet eens de helft van de totale reis. Qua zuivere reistijd zal het neerkomen op zo’n 24 uur.
Vooroordelen
Het kantoortje is nu bomvol; buiten regent het. Een Amerikaan schept er genoegen in om op luide toon zijn leven te schetsen aan twee Engelse meisjes. Beide nationaliteiten voldoen uitstekend aan ieder vooroordeel, waardoor ik me er wel mee vermaak. Hij heeft de kenmerken van een hippie en onderkent herhaaldelijk zijn voordelen als ‘native white American’. Op verontschuldigende toon.
Protesten
Als het toch echt 8 uur is, is de bus nog steeds niet gearriveerd. Het zal te maken hebben met diverse protesten. De zoutvlaktes van Uyuni zijn deze dagen lastig bereikbaar omdat demonstranten de wegen hebben geblokkeerd uit onvrede over de zittende gouverneur, of zoiets. Het kan ook te maken met het weer: het dondert, het bliksemt, het is onstuimig.
Carnaval
Op de tv wordt live het carnaval van Oruro uitgezonden. Later zouden daar acht mensen overlijden door een gasexplosie, nu is het nog één en al vrolijkheid.
Eigen gelegenheid
Het wordt duidelijk dat de bus inderdaad niet zal komen voorrijden, maar dat deze achter de blokkades vertoeft. De mevrouw achter de balie probeert uit alle macht taxi’s te regelen, maar dat kost kennelijk moeite. Een Zwitsers meisje vat het plan op om op eigen gelegenheid naar de bus te gaan. Een zestal Europeanen -waaronder ik- besluit hierop te anticiperen. Het miezert inmiddels, het weer houdt ons niet meer tegen.
Woestijngebied
De taxi rijdt tot de blokkades. Het is donker, de omgeving van Uyuni is woestijngebied. Ik vraag me ter plekke af in hoeverre dit gevaarlijk is; in hoeverre mogen wij als toeristen deze blokkades zonder problemen passeren? En: hoe groot is de kans dat we die bus ook daadwerkelijk gaan vinden?
Het is half 11. Achter de blokkades staan tientallen vrachtwagens stil en een enkele toeristenbus. We vragen het de chauffeur: de bus naar La Paz staat 5 kilometer verderop. Ruim een uur lopen door een natte, donkere woestijn.
24 uur naar Arequipa
Tot mijn verrassing staat de bus inderdaad op ons te wachten en het duurt niet lang voordat ook de rest van de passagiers arriveren. Zij vatten kort na onze beslissing de bus zelfstandig te zoeken het zelfde plan op. Met een vertraging van ruim drie uur zetten we koers naar La Paz. 24 uur later arriveer ik in het pittoreske Arequipa, waar ik Ángela opnieuw ontmoet.
Foto’s trip San Pedro de Atamaca – Uyuni. Volg me op Instagram 🙂 https://www.instagram.com/stevenvbeek/