Hij oogt wat viezig. Onverzorgd, maar daar kan hij toch niets aan doen? Hij doet echt wel z’n best zichzelf schoon te houden, zoals al zijn soortgenoten dat plachten te doen. Dat zit in zijn natuur. Maar het is onmogelijk, het wit is allang niet wit meer, maar viezig bruingrijs. De tand des tijds heeft zijn weerslag gehad; hij krijgt het simpelweg niet beter dan dit. De oogjes turen treurig door de vieze, warrige, iets te lange haren. Tja, dat zelf bijpunten lukt zelfs hem niet. En met z’n tongetje komt hij er niet bij, dus is het hier wel wat modderig. Zo’n drie keer per week ligt hij op de balustrade voor ons raam. Hoopvol. Stilletjes, met de blik op oneindig. En bij beweging met de blik naar binnen gericht, want hij weet dat hij krijgt waar hij voor komt. Dit is Blanquis. Blanquisis een straatkat.
Hij komt hier al jaren. Al vóórdat Tania hier haar intrek nam, vier jaar geleden. De toenmalige bewoonster -een fervent kattenliefhebster- drukte Tania op het hart haar taak voort te zetten. Naderhand kwamen er meer straatkatten af op het gratis voedsel, maar Blanquishad iets speciaals. En de rest zocht hun heil zonder problemen ook ergens anders en bleven derhalve soms lang weg. Zo bouw je geen band op, oh lieve zachte viervoetertjes van me. Het moet ook wel een beetje van twee kanten komen.
Sassy en Chickies
Een tweede straatkat was de knappe Sassy. Tania adopteerde haar spontaan en ze woont hier nu nog. Een andere straatkat raakte zwanger. Kitten Chickies is inmiddels een volwassen kat en woont eveneens hier. Beide dieren leven hun eigen leven. Afstandelijk. Geen behoefte aan toenadering. Spelen is oké, maar waag het niet hen aan te raken. Lukt je ook niet.
Terug naar Blanquis. Blanquis is een intrigerend beestje. Vier jaar geleden zag hij er slecht uit. Hij at ook nauwelijks, het bakje bleef gevuld. Er leek iets niet goed te zijn in het bekje en dus werd er besloten Blanquis naar de dierenarts te brengen. Een infectie in het tandvlees, of iets dergelijks. Blanquiskrabbelde er weer bovenop. De dierenarts wist te vertellen dat hij al negen jaar oud was. Nu is hij dus dertien.
Het is niet zo dat Blanquis structureel driemaal er week komt. Haast heel 2020 kwam hij niet opdagen. Sinds november is hij terug. Het is gissen waarom, waarschijnlijk vond hij kortstondig een nieuwe beschermheilige. Maar Blanquis heeft zijn sporen al verdiend. De deur staat altijd voor hem open. Of nou ja, spreekwoordelijk dan toch.
Niet bang
Blanquis is niet bang. Als onze twee hyperenthousiaste honden Tiza en Mikaela hem passeren, blijft hij gewoon liggen. Springen ze maar over hem heen. Als wij de deur openen, wil hij naar binnen, zonder echt brutaal te worden. Het beestje is knuffelig, maar te vies om te knuffelen. Dan schuurt hij met zijn lijfje langs je enkels. Het beestje is aanhankelijk, maar met je handen aanraken is niet echt aan te raden. Blanquis is bijna ons vijfde huisdier, zonder bij ons te wonen.
Satélite is een hondenbuurt. Ieder huishouden heeft wel een hond, het geblaf is haast onophoudelijk. Echt straathonden zie je hier niet, in tegenstelling tot het centrum. Straatkatten ook niet, want straatkatten zijn niet zichtbaar. Die zoeken hun eigen, beschermde plekje op. Blanquis komt altijd rond zonsondergang. Om te eten.
Knuffelen
Misschien moeten we het dier eens goed wassen, want eigenlijk wil je Blanquis knuffelen. Dat verdient ze. Dertien jaar overleven op straat is geen sinecure. Misschien mist ze een beetje liefde. Want Blanquis is een held. Onze held. Maar wacht even. Zo bezien is het haast een belediging dat hij vier dagen per week níet langskomt. Zijn die andere verzorgers soms béter voor je? Hè? Blanquis? Niet over nadenken. Koesteren wat je hebt. De ander hetzelfde gunnen, Blanquis weet heel goed hoe hij zijn aandacht verdeelt. Dat is Blanquis. Die kan dat. Blanquis is een held.
Wil je me helpen? Lees dan nog even door:
Allereerst: dank voor het lezen van bovenstaand verhaal. Die las je uiteraard gratis. Dat blijft ook zo. Maar een klein beetje sponsoring zou ik echt enorm waarderen! Bijvoorbeeld middels een abonnement, terwijl ik een heel vet boek schrijf. Lees er hier alles over.
Je kunt natuurlijk ook een eenmalige donatie doen, wat minstens net zo geweldig fantastisch briljant zou zijn.
hallo steven
ja ik lees nog steeds je berichten
lees op tijd nog in je oude boekje
ik ben o zo blij dat jij het zo naar je zin heb met je vriendin
en natuurlijk de poesjes die jullie bezoeken
bij ons komen ook de poesjes eten en drinken ,
en wij hebben nog steeds de kat die 3 jaar geleden is aan komen lopen
maar die slaapt en zit binnen ,echt een knuffel kat o zo lief
ja de avond klok v 9 uur gaf in Nederland ook vooral in tuinzicht
zal jij ook wel gelezen hebben.
de nac supporters wilde ook al in grijpen de boel rustig te houden
maar was niet nodig volgens de burgemeester
gelukkig is ik het nu een stuk rustiger in Nederland
steven en ook je vriendin
ik wens jullie heel veel geluk
geniet van elkaar en blijf gezond
heel veel groetjes van anfema 76 jaartjes oud xxxxxx