Een echte held van het perron is Jacques. Jacques is geestelijk gehandicapt en ervan overtuigd dat ie bij de spoorwegen werkt. Van 12 tot 5 is ie op het station te vinden, hij is alleen in dienst als ie z’n stropdas om heeft.
Hij vertelt mensen op kenmerkende manier welke trein ze moeten hebben en bij vertragingen loopt ie iedereen af om die vertraging door te geven. Hij adviseert de mensen soms gevraagd, maar meestal ongevraagd. Om half 4 precies heeft ie pauze en koopt een gehaktstaaf met mayonaise. Die eet ie dan vlak voor me op, met een twinkeling in z’n ogen. Z’n eetgewoonten zijn niet bevorderlijk voor je eigen eetlust.
Een held dus, die ik helaas wel eens op strenge en boze toon gevraagd heb niet bij mij te blijven staan en gewoon naar huis te gaan. Door de vele vertragingen was de koffie gratis en de mensen stuk voor stuk chagrijnig. Jacques, op vrolijke toon: “als de koffie gratis is, komen jullie wel hè, jaaaajaaaaa!” Leek me wat ongepast.
