Soms zou je willen dat je dat éne moment had gefotografeerd, omdat dat beeld hilarisch is, maar vooral vaag, vreemd, apart, heel vaag, heel vreemd en heel veel vragen oproept.
Een vrouw komt tevoorschijn, loopt door mijn gezichtsveld en is binnen twee secondes voorbij. Ze is keurig gekleed in een zondags volledig blauwe outfit, maar vooral haar kaarsrechte houding en twee wandelstokken vallen op: ze nordic walkt. Direct achter haar loopt een man. Hij is even oud, maar loopt wat krommer. Ze lijken bij elkaar te horen, aangezien hij duidelijk in haar spoor loopt, even snel en dichtbij haar. Hij heeft een fietspomp bij zich, die hij op het moment van voorbij gaan op borsthoogte houdt. Hij kijkt me kort aan met een vrij chagrijnige blik en rolt geërgerd met z’n ogen.
Die fietspomp, dat nordic walken, die geërgerde blik, dat samenzijn… Schitterend beeld! Alleen heb ik er geen foto van.
