Eén van mijn favoriete stationsbezoekers is een zeer fanatieke wandelaar, die mij haast wekelijks vertelt over z’n wandeltochten door Brabant en België.
Hij zal ergens tussen de 65 en 80 zijn -veel preciezer lukt het mij ook niet. Hij draagt altijd een Adidas-trainingspak, waar iedere keer dat ik ‘m zie nieuwe vlekken op zijn verschenen: de man heeft nogal moeite zijn speeksel binnenboord te houden. Vrijwel continue zuigt hij het naar binnen, wat een viezig gorgelend geluid teweeg brengt. In eerste instantie schrik je ook van de expressie op zijn gezicht. Hij heeft iets engs, iets gevaarlijks haast. De mensen kijken vaak afkeurend en met walging naar ‘m.
Toch is het een held, die ronduit verslaafd is aan wandelen en wandeltochten. Hij houdt het aantal kilometers die hij aflegt bij in een boekje, waar hij al zeker honderd exemplaren van heeft volgeschreven. De man brabbelt vaak onverstaanbaar, maar met een portie geduld is ie goed te volgen. Vandaag heeft hij de 85.000 km grens bereikt, reden voor zijn wandelvereniging ‘De Blaar’ om hem een medaille te geven. Trots als een pauw.
Deel II
Mijn favoriete wandelaar is al weken niet voorbij gekomen. Gisteren was ie er weer. Hij zag er slecht uit: zijn tanden opvallend meer verrot dan voorheen, zijn haren langer en onverzorgd en hij bleek nog lastiger te verstaan. “Ik ben ziek geweest. Had een trombose, waardoor ik maanden niet kon lopen”, zegt ie.
Bikkelhard, de bijzonder fanatieke wandelaar die niet meer kan lopen. “Maar vandaag heb ik weer gelopen en ik heb geen pijn gevoeld” en hij pakt z’n karakteristieke wandelaarsboekje weer uit z’n binnenzak. ‘Nummer 129’ staat op de voorkant, in keurig sierlijke symbolen.
Hij bladert naar de wandeltocht van vandaag, bijna achterin het boekje. “Bijna boekje 130, de andere 128 liggen in m’n kast thuis”, lacht hij, “kijk, vandaag was ik in Valkenswaard, 15 kilometer gelopen bij wandelvereniging ‘Voetje voor Voetje’. Het is goed gegaan, geen pijn. ” De man kwijlt over het logo van ‘Voetje voor Voetje’. Ik dep het weg met een doekje, terwijl hij keihard z’n speeksel opslurpt. Onderaan de pagina staat z’n totaal aantal kilometers, inderdaad iets meer dan 85.000, wat hij enkele maanden geleden dus al had bereikt. “Ik ga de komende weken weer flink lopen”, belooft hij. ,,De tocht vandaag hadden ze beter ‘Zeer voetje voor zeer Voetje kunnen noemen!” Hij proest het uit -ja, met heel wat spetters tot gevolg- en zwaaiend gaat ie weer weg, naar z’n bus.
