NAC is gepromoveerd! Tijdens de play-offs kwam ik dit verhaal op het spoor. Het haalde de krant helaas niet.
Het is 25 mei, als Tim (49) met zijn Duitse herder Diva (6) de trein richting Emmen pakt. Hij is vandaag van plan NAC een handje te gaan helpen, met het verhaal van Bijbelboek Jozua 6 als leidraad.
Daarin staat dat de stad Jericho volledig is afgegrendeld en dichtgetimmerd, uit angst voor de naderende Israëlieten. De Here geeft krijgsheer Jozua vervolgens een opdracht: hij en zijn mannen moeten iedere dag éénmaal om de stadsmuren van Jericho lopen en op de zevende dag nog eens zevenmaal. Daarop zullen de muren van de stad verzwakken en uiteindelijk letterlijk omvallen. Zo kon de stad alsnog eenvoudig ingenomen worden.
Als dat nou eens kon gebeuren met stadion De Oude Meerdijk in Emmen?
Tim is niet per sé NAC-supporter, erkent hij als ik ‘m spreek. Hij ziet deze trip naar Emmen vooral als een groot avontuur met Diva, om iets goeds voor zijn stad te doen. Hij mijmert. ,,Ken je dat gedicht Ithaka, van Cavafy? Dat de reis belangrijker is dan de bestemming?” In de trein doet hij al interessante ontmoetingen op. De reis is het al waard.
Tim is geen stadionbezoeker, dat is duidelijk. Weet nagenoeg niets van bijkomende sentimenten. Van provocaties en gevoeligheden, van spanning. ,,Ik zat in de bus en een paar jongetjes noemden Diva ‘een rothond’. Omdat ik hem een NAC-sjaal gegeven had. Ook de buschauffeur vond het een slecht idee.” Ter plekke volgen meer boze blikken en opmerkingen van Emmen-supporters, maar Tim is zich nog van geen kwaad bewust en blijft stoïcijns. Hij is voornemens minstens één rondje te doen, om het Emmense stadion te verzwakken. ,,Zeven rondes zou ik nooit doen, want dan neem ik mijn geloof niet serieus. Nu was het gewoon een leuk haakje.” Al snel komt een politieagent naar hem toe, die hem vriendelijk, maar dringend verzoekt de NAC-sjaal in zijn tas te doen. ,,Dat voelde ik wel. Toen zat die negativiteit toch in mijn hoofd, dat was jammer.
Dat ene rondje om het stadion heeft resultaat: het duurt niet lang voordat er 0-2 voor NAC op het scorebord staat. ,,Ik zag het doel waar NAC moest scoren door de tralies van het stadion heen.”
De onneembare vesting die de Oude Moerdijk heet, is dus al neembaar geworden. De muren zijn afgebrokkeld, de Bredanaars winnen met 0-3. Tim pakt tien minuten voor tijd de trein terug, toch uit enige angst voor represailles van Emmenaren die hem voor de wedstrijd al opgemerkt hadden. Tim overweegt met Diva ook naar Rotterdam te gaan, naar Excelsior, om ook Woudestein te verzwakken. ,,Wat zou het mooi zijn als Diva de ultieme play-off-held van NAC wordt”, zegt hij.
Aan mij vraagt hij of het slim is om zijn NAC-sjaal weer mee te nemen. Ik raad het hem toch af, zeker in trein en metro. Rondom Woudestein zal ie het zelf aan moeten voelen. Hij twijfelt. En of hij het uiteindelijk ook gedaan heeft, is schrijver dezes onbekend. Wellicht kwam hij een uur te laat en begon hij zijn ronde rondom de 58e minuut.
Waardeer dit verhaal! (Of steun me door een abonnement te nemen)