‘Woke’ wordt met name op sociale media hard door je strot geduwd. Of nou ja, de term, want alles krijgt het stempel woke. Het is daarmee een nogal leeg hulsel geworden. Dat begint nu toch wel erg drammerig te worden.
‘De basisgedachte achter woke is feitelijk dat er onderdrukkers en onderdrukten zijn; het is de bedoeling dat onderdrukten de onderdrukkers worden’, schrijft iemand op X. Natuurlijk. De maatschappij staat nooit stil en machtsstructuren zullen veranderen, maar of hier een werkelijke agenda achter schuilt is natuurlijk onzin.
ChatGPT geeft, na wat geschiedenis en andere duiding, de volgende definitie. ‘(…) gebruikt om mensen te beschrijven die als overdreven politiek correct worden gezien of die te fanatiek opkomen voor sociale rechtvaardigheid. Deze negatieve connotatie wordt vaak gebruikt door critici die vinden dat dergelijke opvattingen of acties overdreven zijn of onnodig beperkingen opleggen aan vrije meningsuiting en andere vrijheden.’
Deze voel ik wel. Aan de ene kant dus ‘te fanatiek’, aan de andere kant ‘overdreven en onnodig’. Daar zit ik ergens tussenin. Verandering mag plaatsvinden. Zwarte Piet? Ik ben tegen. Omdat de argumenten om het af te schaffen duizend keer beter zijn dan de argumenten om het te behouden. De Pride? Ik ben vóór. En het kan me helemaal niets schelen dat er ook wel eens extremen plaatsvinden. En ook niet dat ‘een homo die ik ken zich er ook voor schaamt’. Ik schaam mij ook wel eens voor mijn mede-hetero, het is geen argument.
Ik zag op Twitter foto’s van een man in z’n blote piemeltje en een vrouw met ontblote borsten. Superschokkend natuurlijk. Internet sprak er schande van. Schánde! Dit is toch niet normaal? Dit mogen we toch niet normaal gaan vinden? En de kinderen. De kinderen!!
Het kinderen-argument; stel je voor dat de kinderen het zien. Dat vind ik altijd bijzonder simplistisch en bovendien een onzinnig argument. Daarmee sla je alles dood; die tere zieltjes moeten altijd beschermd worden. Die kinderen, die al scrollend door hun Instragram-, YouTube- of TikTokfeed al heel wat te verwerken krijgen. Ik vermoed stiekem bovendien dat er geen kinderen op de Pride rondlopen. En zo wel, dat mensen daar op dat moment gewoon rekening mee houden en zich daarin gewoon bedekken. En buiten dat: is dit nou echt zo schokkend? Wat is er nu precies zo spannend aan bloot? En geldt die oh zo heilige ‘vrijheid van meningsuiting’ hier dan niet? De enige die hier geschokt om zijn, zijn de mensen die deze foto zonder enige context zien, vanachter hun computertje. Ter plekke zal hier werkelijk niemand geschokt om zijn.
Mijn (gekscherende) definitie van ‘woke’ is: ‘dingen waar mensen ongefundeerd boos op zijn, omdat ze geen idee hebben waar ze precies boos op zijn, maar ze willen gewoon boos zijn.’ Veel dichterbij kom ik niet.
Wat is woke? Ik snap het nog steeds niet, juist nu vrijwel alles ‘woke’ wordt genoemd. Gevoelsmatig zijn mensen die alles woke noemen gewoon bijzonder conservatief. Willen alles bij het oude houden. Willen geen verandering. Het vervelende is toch echt dat de wereld altijd verandert. Constant. Elk moment. En zo ook de bevolkingssamenstelling. Daarin moet je je leren bewegen. Je hakken in het zand werkt hooguit even.
Hoewel ik snap dat je je (eigen)waarde ten alle tijden wil verdedigen, is het misschien handig om dat met goede argumenten te doen. Door overal het etiket ‘woke’ op te plakken, ga je het niet winnen. Deze nietszeggende term verliest dan ook in ontzettend rap tempo haar kracht, hoezeer je er ook over blijft drammen.
Waardeer dit verhaal! (Of steun me door een abonnement te nemen)