ZEVENBERGEN – ,,Het rouwproces is inmiddels wel voorbij, ik heb het een plekje gegeven.” Na 28 jaar stopt Monique de Roij met haar drogisterij parfumerie Césure aan de Noordhaven.
Drie jaar geleden verbrijzelde ze haar enkel onherstelbaar tijdens een vakantie; een staand beroep is meer en meer een opgave. ,,Ik heb echt altijd pijn. En met een eigen zaak werk je een stuk meer dan veertig uur per week.”
Het is zaterdagochtend en het regent. Ze kijkt uit op de bouwwerkzaamheden aan de haven van Zevenbergen. Met de coronacrisis daaroverheen is het ondernemerschap hier zeker niet gemakkelijk. Maar die elementen hebben niets met haar naderend afscheid te maken. Haar vijfjarig huurcontract loopt af, per 1 juli is ze vrij. Achterin de winkel is de leegverkoop al goed zichtbaar. ,,Zo wordt de winkel steeds kleiner, dus ik hoef ook steeds minder te lopen”, grijnst De Roij.
Ze verhuisde naar deze plek in 1999; in 1992 begon ze hier tegenover al als schoonheidsspecialiste. Toen ze eenmaal personeel in dienst kon nemen, was ze ook gelijk schoonheidsspecialiste-af. ,,Ik heb dat namelijk nooit echt leuk gevonden, was blij dat ik dat aan een ander kon overlaten”, grijnst ze.
,,Veel van mijn personeel werkt hier ook al zo lang. We zijn met tien en dat is echt een gouden team. Dat maakte de beslissing om te stoppen wel extra moeilijk. Ik had dan ook een heel andere afsluiting voorgesteld dan dit”, doelt ze op de coronaproblematiek.
De gouden tijden zijn ook wel wat voorbij. Ze herinnert zich dagen van kerstinkopen, waar twee kassa’s voortdurend klandizie konden helpen. Maar daar waar succes is, loeren kapitaalkrachtiger formules. De Roij werd continue geacht door te ontwikkelen om concurrentie van bijvoorbeeld Etos voor te blijven. Zo’n winkel zal het met aanbiedingen altijd van haar winnen. ,,Een jaar of vier geleden turnden we om tot natuurdrogist. Dat betekende ook dat onze schoonheidsspecialistes meer met natuurlijke producten gingen werken.”
Die doorontwikkeling komt niet uit de lucht vallen. Haar eigen interesse verschuift meer en meer naar artikelen als voedingssupplementen. ,,Ik kon me nooit voorstellen dat mensen 72 euro zouden betalen voor een potje pillen, maar dat zie ik na het volgen van cursussen echt anders. Het resultaat ten opzichte van reguliere medicijnen zegt genoeg. Ik geloof er nu echt in.” De Roij wil er straks in dóór. Ze heeft er met haar huidige leveranciers al afspraken over kunnen maken. ,,Ik geef nu mijn emailadres door aan klanten die hier komen. Zo blijven we hopelijk in contact. Ik wil straks een webshop, zodat hetgeen waar ik in geloof kan blijven verkopen.” De Roij zou dat er het liefste bij doen. De ondernemersgeest is ietwat gedoofd. Ze prefereert het duidelijk om echt ergens in dienst te werken.
Een opvolger om De Roij in Cécure op te volgen werd niet gevonden, de zaak gaat dus dicht. Officieel per 1 juli, misschien iets later. Ligt aan de stand van haar leegverkoop. ,,Misschien komen mensen hier ook wel echt voor mij en voor het team. Maar de concurrentie is ook wel moordend hoor, je werkt hard voor een paar centen. En zeker, de Haven zal prachtig zijn als het klaar is en heeft echt wel veel te bieden. Maar het winkelaanbod verschraalt wat en als je geen totaalaanbod hebt als winkelcentrum én je hebt geen parkeergelegenheid in de buurt, blijven mensen misschien weg. Dan gaan ze naar bijvoorbeeld Etten-Leur.”
Zijzelf woonde jarenlang boven het pand. Nu gaat ze verhuizen; ze toont zich maar wat gelukkig met de aankoop van haar nieuwe huis. ,,Maar ik ga hier wel weg met pijn in het hart, want het is een prachtige plek. Maar dat trappenlopen is zo pijnlijk. Dat zal ik dan weer niet missen.”