Samen op vakantie gaan is de ultieme relatietest, zeggen ze. Maar een Latina afkomstig uit het Caribisch gebied naar Nederland halen en haar een echt Nederlandse winter voorschotelen is daar de overtreffende trap van. Juist, de maanden na ons huwelijk waren een zekere beproeving. We hebben deze overleefd.
Donkere wolken
Nee, dat was niet eenvoudig. Zelf ben ik ook nogal gevoelig voor grijze, donkere dagen, miezerregen en kou. Nu leidde dat tot de omgekeerde synergie. Allebei down, allebei hunkerend naar warmte, allebei hunkerend naar ontspanning. In mijn hoofd begon de optie om gescheiden verder te leven te ontstaan. Zij in het warme Mexico met een dagelijkse gang naar het strand, ik in het herfstige Nederland. We zouden elkaar enkele maanden per jaar zien. Het zou kunnen werken, wellicht. Ook Tania zag dit plan volledig zitten. Maar dit? Dit nooit meer.
Nu hoef ik daar verder niet al te diep op in te gaan. We besloten al vroeg een ticket te kopen voor Mexico, om op 1 januari te vertrekken. Januari en februari zijn immers de grootste kutmaanden van het jaar. Ik keek daar gelijk gigantisch naar uit, Tania is meer het dagdagelijkse type. Maar die eerste stap in Cancún, met een strakblauwe lucht: de glimlach was al snel terug. Ook bij mij werkte het. Ik had direct weer zin in de dagen, weken en maanden die gingen volgen. Warmte.
Ontvang deze column wekelijks in je mailbox!
Zonnetje
Het is grappig hoe het werkt. Je brengt jezelf altijd mee, dus de sombere gedachtes waren niet direct weg. Maar dat zonnetje, het werkt altijd. Ook bij Tania ging het niet van het ene op het andere moment beter. Maar de opgaande lijn was er. We praatten, praatten, praatten over de afgelopen tijd. Soms op felle toon, soms op diepgaande wijze. We hervonden elkaar weer, zoals we het in ons hebben dat altijd wel te doen.
Na een paar weken in Mexico, begon ze alweer te praten over Nederland. Ze wilde absoluut meekomen, maar dan met hernieuwde energie. Met nieuwe ideeën hoe zij haar verblijf in Nederland verder kon veraangenamen. Maar dat ik haar omstreeks oktober, november, als de eerste herfststormen het land teisteren, weer naar Mexico manoeuvreer, nou ja, daar zijn we het allebei wel over eens. Kom ik ‘r een paar weken later wel achterna, om ook mijzelf onder te dompelen in al dat moois dat Mexico te bieden heeft.
Dit is column 4 van een nieuwe columnreeks. Je vindt alle columns hier. Twee landen, twee werelden. Hoe vaker Tania en ik heen en weer hoppen tussen Nederland en Mexico, hoe meer verschillen ik zie en hoe meer ik mij thuis voel in beiden. Soms leidt dat tot frustraties, onbegrip of zure gezichten, maar veel vaker tot pure hilariteit. En geloof me: dat levert vaak heerlijke observaties op.
💡 Steun mijn schrijfwerk 👇
Dat kan door het doen van een eenmalige donatie. Ook kun je een maandelijkse donatie doen. Opzeggen kan altijd.
Doe hier een eenmalige donatie:
Hieronder kun je een maandelijkse donatie doen.