Achter me gaan meerdere gasten volledig los. Ze spuien een mengeling van gedegen argumentatie en oprechte kwaadheid, gelardeerd met de nodige krachttermen. Kom aan NAC en je komt aan ons, lijken ze te willen zeggen.
Goedschiks/ kwaadschiks
Nee, niet het voetbal van NAC haalt het nieuws, maar het publiek. Goedschiks, maar zeer zeker ook kwaadschiks schreeuwen ze hun team naar voren. Het vuurtje moet soms worden aangestoken en woekert vervolgens verhit langs ieder die de club een warm hart toedraagt. Een dubieuze scheidsrechtersbeslissing, een gebaartje van een speler, of iets totaal onbenulligs. De leukste momenten zijn als de NAC-supporters volledig losgaan op iets, dat kraakhelder niets voorstelde. Dan ontstaat een spel, een collectieve act waar iedereen doet alsof, omdat dat nu eenmaal hoort. Niemand is écht kwaad, maar het moet. Het team moet worden geholpen, hoe dan ook. Alles voor de club. De grenzen van het (morele) toelaatbare worden veelvuldig opgezocht en dikwijls overtreden. Zoals het hoort.
Ontvang deze column wekelijks in je mailbox!
Dat fanatisme maakt NAC leuk, maar ook erg impopulair in den lande. Op sociale media is de afgunst veelvuldig te lezen. Analisten noemden bepaalde, overduidelijk grappende spandoeken een grof schandaal. Heerlijk. Liever gehaat worden, dan tot de grauwe middelmaat behoren. Het is altijd beter dan het inwisselbare Heerenveen, waar nooit iets gebeurt en waar niemand zich over beklaagt.
Bankzitter
Dit weekend provoceerde oud-speler Kaj de Rooij de B-Side, na een goal. Hij zou diverse anonieme telefoontjes gehad hebben. Daar distantieer ik mij van, uiteraard. Maar ik voel me er niet door aangesproken. Het is gedaan door individuele anoniempjes, niet door mij. Daar moet je als speler boven staan, of naar de politie stappen. Niet het collectief erop aanspreken, die zijn onschuldig. Die willen slechts dat NAC wint en zijn echt niet bezig met een bankzitter van PEC Zwolle, die bij NAC te boek staat als een van de grootste miskopen uit de historie.
Identiteit
Grappig hoe dat werkt. Ik kies altijd de kant van de NAC-supporter, hoe bloedirritant ze ook kunnen zijn. Misschien moet ik mij als individu daar wel meer aan spiegelen. Wat vaker tegen de haren instrijken om het hogere doel te bereiken. Niet door iedereen gepruimd te willen worden. Beter soms provoceren en simpelweg de gehoorde klootzak zijn, dan voor kennis aangenomen en weer vergeten te worden. Ik ben al 33 jaar supporter van NAC en identificeer mij ten volle met de club, terwijl ik mij in het dagelijks leven misschien wel te vaak gedraag als iemand van Heerenveen. Mooi inzicht.
Dat moet ik veranderen en ik begin vandaag. Te beginnen met een gewaagde uitspraak. Kaj de Rooij, dat baardje staat je stom.
Dit is column 11 van een nieuwe columnreeks. Je vindt alle columns hier. Twee landen, twee werelden. Hoe vaker Tania en ik heen en weer hoppen tussen Nederland en Mexico, hoe meer verschillen ik zie en hoe meer ik mij thuis voel in beiden. Soms leidt dat tot frustraties, onbegrip of zure gezichten, maar veel vaker tot pure hilariteit. En geloof me: dat levert vaak heerlijke observaties op.
💡 Steun mijn schrijfwerk 👇
Dat kan door het doen van een eenmalige donatie. Ook kun je een maandelijkse donatie doen. Opzeggen kan altijd.
Doe hier een eenmalige donatie:
Hieronder kun je een maandelijkse donatie doen.