,,Hey. Güero, güero, hey!”
Toen ik nog in Mexico-Stad woonde, riepen twee mannen bijna dagelijks deze woorden naar me. Ik sloeg er nauwelijks acht op; het klonk niet dreigend of vervelend en ik groette vriendelijk terug. ‘Güero’ betekent zoiets als ‘blondje’ en ik vond dat echt prima. Ten opzichte van hen en iedereen die er woont, bén ik ook gewoon een blondje.
Maar ik hoorde dit soort woorden vaker, ook tussen Mexicanen onderling. En ik verbaasde me er regelmatig over: het klinkt soms ronduit grof. ‘Chaparro’ staat voor kleintje, ‘Flaquita’ is een dun meisje. ‘Gordo’ is gewoon een dikkertje. Tania zegt het regelmatig tegen ons hondje Micaela, maar ook onder geliefden hartstikke normaal; plagerige poëzie in het dagelijks leven.
Oudje
Ik heb het toch aan onze nieuwe vriend ChatGPT gevraagd of er meer voorbeelden zijn. ‘Negro’ is iemand met een donkere huidskleur. ‘Chino’ iemand met krullend haar. ‘Viejo’ staat voor een oudje -volgens ChatGPT is het hooguit onverstandig om dit tegen je schoonouders te zeggen.
Maar het draait allemaal om context. En vooral om intentie. Niemand zegt die dingen om te kwetsen. Integendeel, het is vaak plagerig en liefdevol bedoeld. Een grapje, waarin een uiterlijk kenmerk met een knipoog wordt benoemd. De achterliggende gedachte? Neem jezelf toch niet zo serieus. En ook: je bent er een van ons.
Ontvang deze column wekelijks in je mailbox!
Intentie
Het idee dat intentie belangrijker is dan het letterlijke woord, vind ik ontzettend waardevol. Hier in Nederland zou een groot deel van dit soort woordjes absoluut not done zijn. We willen niemand voor het hoofd stoten en kiezen onze woorden zorgvuldig. Maar waarom eigenlijk niet? Zou het ons niet juist helpen om elkaar wat vaker liefdevol op de hak te nemen?
Zelfspot is gezond. Dit soort koosnaampjes hebben een functie. Intentie is sowieso een onderschat argument in veel onenigheden. Wat bedóelt de ander? Is het grappig bedoeld, of heeft het een hatelijke ondertoon? In dat opzicht kunnen we enorm veel leren van die Latijns-Amerikaanse cultuur. Het zou in zoveel facetten zoveel spanningen weg kunnen nemen als we elkaar gewoon de ruimte geven om elkaar te plagen. Nu doen we er alles aan om elkaar niet te beledigen en wegen we onze woordjes. Vergelijk het maar met de extreem hoge eisen voor voedselveiligheid in Nederland. Dat traint de maag natuurlijk allesbehalve. Dus als je dan eens naar het verre buitenland gaat, levert je dat weer een paar dagen diarree op. Word je weer ‘apestoso’ -stinkerd’ genoemd. Liefkozend, uiteraard.
Dit is column 1 van een nieuwe columnreeks. Je vindt alle columns hier. Twee landen, twee werelden. Hoe vaker Tania en ik heen en weer hoppen tussen Nederland en Mexico, hoe meer verschillen ik zie en hoe meer ik mij thuis voel in beiden. Soms leidt dat tot frustraties, onbegrip of zure gezichten, maar veel vaker tot pure hilariteit. En geloof me: dat levert vaak heerlijke observaties op.
💡 Steun mijn schrijfwerk 👇
Dat kan door het doen van een eenmalige donatie. Ook kun je een maandelijkse donatie doen. Opzeggen kan altijd.
Doe hier een eenmalige donatie:
Hieronder kun je een maandelijkse donatie doen.