Floortje Dessing gaf ooit aan dat Tulum een enorme teleurstelling voor haar was. Ze bezocht het dorpje jaren geleden toen het nog het vissersdorpje van weleer was. Stil, rustig, Caribisch. Witte stranden, blauwe zee, groen van de palmbomen, een hele relaxte vibe en beroemd om haar Maya-tempel aan de zee. Inmiddels is het een rete-toeristisch stadje geworden, waar dat soort romantiek wel weg is. Heel veel nieuwbouw, drukke wegen, geen maagdelijk strand meer te bekennen en loeidure hotels.
Asterix & Obelix
Het is maar hoe je het bekijkt. Ikzelf ontdekte Tulum in dat opzicht te laat. Toen ik er voor het eerst kwam, was deze verandering al ingezet. Tulum groeit en groeit nog steeds, maar ontwikkelt zich ook. Elke keer dat we terugkeren, is er een grote verandering geweest. En toch is dat niet persé slecht. De gouden regel dat nieuwbouw nooit hoger dan vier verdiepingen mag zijn, wordt nog altijd nageleefd. Tulum is bovendien nog steeds hartstikke groen. Het doet mij soms denken aan het stripboek Asterix en Obelix en de Romeinse Lusthof.
Ontvang deze column wekelijks in je mailbox!
Amerikanen
Inmiddels zie je fastfoodketens komen. Hamburgers. De Amerikanen zetten voet aan de wal. De Mexicaanse keuken verdringen zullen ze natuurlijk nooit. Het leuke aan de huidige situatie is, is dat je je adresjes moet kennen. Voor toeristen lijkt het een overpriced eenheidsworst geworden, maar er is nog ontzettend veel lekkers te eten in de stad. Er zijn zelfs restaurantjes waar je voor vier euro een vol bord eten kunt krijgen. Je moet het kennen en je moet het weten. En met die kennis is het hier fantastisch toeven.
Dat rustige vissersdorpje wordt met de dag chaotischer. Het overgrote deel van de wegen is nog steeds van zand en met diepe holen, de elektra valt nog steeds regelmatig uit en de riolering werkt nog steeds niet naar behoren. En nog altijd wordt overtollig afval naar de jungle gebracht. Dit soort romantiek zal niet snel verdwijnen.
Nieuwbouw
Architecten steken elkaar de loef af in Tulum. De pueblo leeft. Waar in Breda en in Nederland de eenheidsworst in de nieuwbouw kommer en kwel is, vind je hier nog originaliteit. Durf. Er wordt gebouwd om geld te verdienen, om mensen te laten investeren in de stad. Er wordt gebouwd om de stad te verbeteren. En telkens moet worden gezocht naar de balans, naar het behouden van een eigenheid, naar het behouden van de plek in de unieke natuur.
In die vijf jaar dat ik hier nu kom, is er een hypermodern vliegveld gebouwd. Is er een volledig treinnetwerk gebouwd. Zijn er nieuwe wijken uit de grond gestampt. Zijn er nieuwe supermarkten bij gezet. Hebben stoplichten hun opwachting gemaakt. Tulum verandert op die manier steeds meer van een toeristisch oord, naar een oord waar je kunt leven. Waar je kunt zijn. Het is geen zielloze toeristenval, het is iets anders. Iets chaotisch op zijn eigen manier. Geen Acapulco, Ibiza of Benidorm, maar een stadje op zichzelf. Tulummiger dan dit wordt Tulum nooit.
Ach, wat zou ik er graag wonen. De stad helpen opbouwen. De ziel mede vorm willen geven. De chaotische imperfectie die Tulum heet is het waard om te wonen. Totdat het rustig en perfect is. Maar tegen die tijd heb ik de pensioengerechtigde leeftijd ongetwijfeld al gehaald en is dat juist hetgeen ik zoek.
Dit is column 5 van een nieuwe columnreeks. Je vindt alle columns hier. Twee landen, twee werelden. Hoe vaker Tania en ik heen en weer hoppen tussen Nederland en Mexico, hoe meer verschillen ik zie en hoe meer ik mij thuis voel in beiden. Soms leidt dat tot frustraties, onbegrip of zure gezichten, maar veel vaker tot pure hilariteit. En geloof me: dat levert vaak heerlijke observaties op.
💡 Steun mijn schrijfwerk 👇
Dat kan door het doen van een eenmalige donatie. Ook kun je een maandelijkse donatie doen. Opzeggen kan altijd.
Doe hier een eenmalige donatie:
Hieronder kun je een maandelijkse donatie doen.