“Ha! Ben ik weer es in Breda, sta jij er ook weer, vind ik mooi!” De jongen is ongeveer 22 en ziet er onverzorgd en vermoeid uit. “Drie jaar geleden ofzo was ik hier ook. Toen moest ik voor het eerst op straat slapen. Hebben we heel lang gepraat.”
Ik kan het me niet herinneren. “Ach ja. Ik hoopte dat ik vannacht hier in Breda bij een vriendin mocht slapen, maar ze wil me niet over de vloer. Nou ja, dan straks maar ergens pitten in Dordrecht.”
Hij is sinds kort dakloos en vannacht slaapt ie weer eens buiten. “Mijn ex ging drie keer vreemd. De eerste keer kon ik er wel mee leven, de tweede keer vond ik het lastiger. De derde keer gooide ik haar kwaad het huis uit, maar besefte me niet dat het háár huis was en dat ik vervolgens dus buiten stond.” Met z’n ouders heeft hij geen contact meer, dus dat was geen optie. De jongen vond een oplossing bij een oom, bij wie hij op kantoor kon slapen.
“Maar de beveiliging had het na een paar dagen door. Moest ik weer weg.”
Sindsdien slaapt hij her en der, vannacht wordt het dus buiten. De jongen vertelt alles met een vrolijke, triomfantelijke grijns, wat enig chagrijn bij me oproept. Hij krijgt voldoende kansen, maar alle keuzes die hij maakt zijn op z’n minst onhandig. De neiging om ‘m door elkaar te schudden is groot. Met oud en nieuw bijvoorbeeld besloot hij de bloemetjes eens flink buiten te zetten, om 2016 goed te beginnen. “Ik had zwart €1500,- verdiend. Die nacht gelijk uitgegeven, zoals €300,- aan vuurwerk en heel veel champagne, flessen van €80,- per stuk. Ik heb toen wel veel nieuwe vrienden gemaakt! De volgende dag had ik tientallen berichtjes van mensen die ik niet kende. Die contacten direct weer verbroken, pff, beetje meeliften op mijn geld”, grijnst hij trots.
Morgenochtend heeft hij weer een weekje werk, als binnenvaartschipper. “Even wat geld verdienen, ik heb helemaal niets meer. Vannacht slaap ik buiten, dat zal de komende maanden wel vaker gebeuren. Ik zag op internet al een mooi autootje van zo’n tweeduizend euro staan. Ga ik kopen, kan ik een beetje overal heen koersen en daar voorlopig in slapen.”
Waarom niet eerst een huisje huren, met het oog op toekomst? Die auto komt dan vanzelf wel weer?
“Haha! Dat zei je drie jaar geleden ook, precies dát! Maar ’t is echt een mooi autootje hoor!”
