Hij kijkt me tevreden aan en vertelt verder. “Dat komt omdat ik een jaar geleden opgegeven ben. Ik heb longkanker en ben verdere behandeling heeft geen zin meer. Ik ga binnenkort dood. Voorlopig ben ik springlevend en zolang dat het geval is, ga ik door met m’n huidige leven: reizen.”
De man wil de wereld graag begrijpen en besloot daarom alles te willen zien en zoveel mogelijk mensen te spreken te krijgen. “Van Syrië tot Argentinië en van China tot Canada. Ik ga er op de bonnefooi heen en probeer culturen te leren kennen. En weet je wat het is met culturen?”
Hij wacht mijn antwoord kort af. Ik kijk ‘m vragend aan in de hoop dat hij me het antwoord geeft. “Alle mensen zijn hetzelfde. Er zit uiteindelijk écht geen verschil tussen een Afghaan en een Nederlander. Weet je, ik heb het gevoel dat er één gemene deler is tussen alle mensen. Iedereen op de wereld wéét dat hij sterfelijk is, maar niemand realiséért dat zich. Niemand is er zich van bewust dat hij ooit sterft. Dat lijkt mij de reden dat er oorlogen zijn. Als je je realiseert dat je sterfelijk bent, weet je immers dat oorlog volstrekt zinloos is.”
De man wacht m’n reactie af en ziet dat ik diep nadenk. “Ken je de regels van schaken? Dan weet je dat de pionnen gemaakt zijn om te sterven. Alles om de Koning te beschermen. Schaken is een spel, dat wij in het echte leven ook spelen. Vreemd, als je weet dat je toch wel dood gaat, toch? De wetenschap dat ik dood ga, geeft me rust en brengt een vredig gevoel van binnen.Voor haat heb je geen tijd als je hooguit honderd jaar leeft. Daar krijg je spijt van.” Z’n vriend arriveert ieder moment. “Paar dagen Nederland, dan dus naar Turkije. Zo reis ik de hele wereld rond. Ik zie wel waar het schip stra… Nou ja, ‘zinkt’ in mijn geval. Ha! Mooie metafoor, vind je niet?”
Keitof~!