De backpacker
Bepakt en bezakt verlaat ze de trein. Met beleid zet ze haar zware bagage neer, doet haar jas uit en gaat zitten. Een soort opluchting maakt zich van haar meester, even ontspanning.
De weersomstandigheden buiten rijmen niet bepaald met wat ze nu aan heeft; een dun, wit hemdje met spaghettibandjes, ten overstaan van toch al voorzichtige winterjassen.
Met een bezweet gezicht komt ze naar me toe om wat te drinken te kopen. ,,Hello, one coke puhlease.” Ze blijkt een Amerikaanse, die aan het backpacken is door Europa. Barcelona, Rome, Milaan en Parijs heeft ze inmiddels al gehad, het overgrote deel van haar reis ligt reeds achter haar.
Ze is nu onderweg naar Amsterdam voor een bezoekje aan vrienden. ,,Maar toch kijk ik het meeste uit naar Berlijn. ‘Cause, Berlin is like heaven to me, with all the art and partys. Daar blijf ik twee weken en ben ik eindelijk van dat gezeul met die bagage af, want die luggage is like… like killing me”, verzucht ze.
En oh zeker, ze kijkt absoluut uit naar Amsterdam, maar: ,,Zij moeten gewoon werken, so hellooo, morgen vertrek ik weer. I mean, I thought: van Parijs via Amsterdam naar Berlijn is niet zo uit de route, maar het is toch best een stuk om.”
Maar, dat bezoekje aan Amsterdam stond toch echt op haar wensenlijstje en een logischer moment dan dit was er niet.
,,Nu ik dit zo uitspreek, I realize, ik heb mijn hotel in Berlijn al wel geboekt maar volgens mij pas vanaf overmorgen. Dat wordt dus morgen al, goddamned. Ik zal ze eens bellen, to make things right.”
Ze rekent bij mij af en gaat op het bankje vlak voor me zitten. Op luide toon probeert ze haar reservering te wijzigen: ,,Yeah hello, it’s Samantha from Phoenix, Arizona. Listen…”
Heerlijk om zulke verhalen te maken en wat zou het helemaal heerlijk zijn als ik ze vaker kan maken. Dus misschien vind je het wel een donatie of fooi waard? Fantastisch! Dat kan heel eenvoudig hier:
