Als journalist schrijf je ook weer niet alles op

Precies op tijd kwam de burgemeester aan. Direct gaf hij wat mensen van de organisatie een hand en maakte al snel aanstalten naar de plek te lopen waar hij moest zijn. Totdat een ambtenaar hem vermanend toesprak. ,,Doe nú je burgemeestersketting om! Dit kán toch niet, dat snap je zelf toch ook wel?”, beet hij hem toe. De burgemeester schrok. Hij draaide zich gegeneerd om en pakte de ketting uit de auto. In vol ornaat liep hij gehaast naar daar waar hij moest zijn. Als burgemeester in functie. Ik zag het gebeuren, ik was er immers voor de krant, maar ik noteerde het niet.

Eindredacteur

Want ja. Ik ben allereerst mijn belangrijkste eindredacteur. Ik beslis wat er in het stukje komt en ben dus honderd procent verantwoordelijk voor wat er staat. Daarbij ben ik me bewust van de lezer enerzijds en de geportretteerde of situatie anderzijds. Zo bezien zijn erg veel stukken in de krant toch de smaak van de journalist zelf, want wat neem je wel mee en wat niet? Is wat ik net noem echt relevant?

Toen ik met corona eens in het uitgaansleven moest kijken, gaven veel mensen aan dat Geert Wilders en Thierry Baudet heel erg gelijk hadden in wat ze zeiden. Ik deed dat op zo’n moment af als irrelevant. Dat was het natuurlijk ook, maar toch is dat een keuze of kwestie van smaak. Als PVV- of als FvD-stemmer had ik het immers wellicht wél opgeschreven.

Ontvang deze column wekelijks in je mailbox!

Onderbuik

Dat eindredacteurschap is niet alleen smaak, maar soms ook de onderbuik. Onlangs duikelde ik zelf een op het eerste gezicht allerschattigst verhaal op. Iemand die een klein bloementuintje onderhoudt, direct aan de Bredase singel. Dat is niet zijn grond en dus best opvallend, tussen al het gras. Ik sprak hem aan tijdens het tuinieren en gaf aan dat ik voor de krant schreef. Hij wilde dolgraag meewerken. Hij vertelde dat hij een ligplaats voor zijn bootje huurde en dat hij al jaren geleden toestemming gevraagd had aan de gemeente om het hier mooi bij te houden, zodat hij er net wat meer van kon maken dan slechts een aflopend grasveldje. Ook had hij toestemming gevraagd een betonnen trap neer te leggen, zodat zijn oude vader wat eenvoudiger naar beneden kon lopen en het bootje in kon. Hij kreeg nooit toestemming om dit te doen, zelfs nooit een antwoord. Hij kreeg slechts een verhoging van het tarief voor zijn ligplaats. De man voelde zich volledig genegeerd en besloot ook niet langer te wachten, maar het gewoon te doen.

Maar ja. Een krant draait om hoor en wederhoor. De man snapte dat en vond het prima dat ik de gemeente om een reactie vroeg. Sterker: hij wilde heel graag weten wat zij zouden zeggen. Ik twijfelde. Net als de gemeentewoordvoerder, nadat ik toch weifelend besloot ervoor te gaan. ,,Hmm, Steven. Ik weet het niet. Gaan we nu geen slapende honden wakker maken?”, vroeg ze. Dat was ook mijn voorgevoel. Wat had de man te winnen? ,,Als je het écht wil ga ik wat rondbellen hoor, geen probleem. Maar het komt op mij een beetje over alsof de gemeente dit gewoon oogluikend toestaat, maar ik kan het mis hebben”, dacht ze hardop na.

Precedent

Dus ja. De man zou eindelijk antwoord krijgen van de gemeente, maar die reactie in de krant zou ook een precedent scheppen. De kans was daarom levensgroot dat de trap weg moest en dat het tuintje vernietigd zou worden. Dat onderbuikgevoel: ondanks dat de man heel graag zijn verhaal in de krant wilde zien, besloot ik het te laten liggen en er niks mee te doen. Al was het maar om zijn oude vader veilig in het bootje te laten gaan. Zoiets wil ik dan toch ook niet op m’n geweten hebben.


Dit is column 15 van een nieuwe columnreeks. Je vindt alle columns hier. Twee landen, twee werelden. Hoe vaker Tania en ik heen en weer hoppen tussen Nederland en Mexico, hoe meer verschillen ik zie en hoe meer ik mij thuis voel in beiden. Soms leidt dat tot frustraties, onbegrip of zure gezichten, maar veel vaker tot pure hilariteit. En geloof me: dat levert vaak heerlijke observaties op.

💡 Steun mijn schrijfwerk 👇

Dat kan door het doen van een eenmalige donatie. Ook kun je een maandelijkse donatie doen. Opzeggen kan altijd.

Doe hier een eenmalige donatie:

Totaal: € -

Hieronder kun je een maandelijkse donatie doen.

Totaal: € -

Winkelwagen
Scroll naar boven