Soms kijk ik torenhoog op tegen een dag. Afgelopen zaterdag was zo’n dag. Natuurlijk hartstikke fijn dat ik moest werken, maar na 16 uur had ik niets meer. Tegen dat moment zag ik op. Een ding stond vast: ik wilde niet thuis zijn. Noem het mijn traditionele winterdepressie vnauit ADHD, die op dat moment haar ergste punt kende.
Tania zou een volle avond werk hebben. Dat maakte het nog lastiger. Natuurlijk, je kunt een avondje voor de tv hangen. Je kunt een puzzel maken. Je kunt samen met iemand een biertje drinken. Allemaal waar, maar niks enthousiasmeerde me in dit geval. Ik was niet in de mood om sociaal te doen. Maar in je eentje in de winter ergens heen gaan zonder sociaal contact? Best ingewikkeld. In de zomer kun je nog een stuk fietsen of wandelen. Dat is in de winter toch een stuk minder aantrekkelijk.
Winterdip
Die winterdip. Ik heb er bijna ieder jaar last van, hoewel het ingewikkeld is om het een op een te wijten aan de winter. Soms word ik ’s morgens wakker en voel ik mij direct zo. Dan heeft het nog niets te maken met de duisternis, de kou, de grijze wolken of de regen. Dan begint m’m dag al na het openen van m’n ogen inktzwart en dat is soms ontzettend lastig om te buigen. Eitherway, deze dip verhindert me om sociaal te doen. Het sterkt me op zich best dat meer mensen met ADHD hier last van hebben. Dat ‘we’ niet goed weten waar emoties vandaan komen en dat deze in de regel al behoorlijk heftig kunnen zijn. Maar vervelend blijft het. Het blijft gewoon zo dat ik een seizoensgebonden stemmingstoornis vanuit ADHD heb.
’s Middags bleek het dat Tania alsnog niet hoefde te werken. Dat vergemakkelijkte het wel, Tania kan ik hebben.
Blue Wellness Fletcher
We wisten al snel wat we zouden gaan doen. Ook Tania haat de winter en ontdekte onlangs iets dat juist wel verwarmde: de sauna. Dat werd ‘m. Een middagje en avondje sauna zou ons in ieder geval warmte geven. We besloten naar een Blue Wellness Fletcher-vestiging te gaan, in Etten-Leur. Onderdeel van het hotel, onderdeel van Trivium. Slechts tien minuten rijden, ideaal. De entree was ook nog eens bijzonder aantrekkelijk.
De auto is koud. Buiten is het donker. Het miezert. Alle ingrediënten om treurig te worden, merk ik. Maar de sauna is een uitstekend en geweldig vooruitzicht. Eenmaal binnen, besluiten we eerst wat te eten. Dat gaat hier nog wel een beetje oldskool: je belt je bestelling door. Ik een poke bowl, Tania een clubsandwich. Met dat eten was niets mis, ik merkte gelijk al enige blijdschap en opluchting. Mijn lijf ontspant nu al en strijdt niet tegen de kou. Deze Blue Wellness Fletcher is niet groot. Er zijn slechts twee sauna’s: een voor 70 graden en een van 90 graden. Dan is er nog een stoomsauna en een infraroodsauna. Middenin ligt een zwembad, aan de zijkant is nog een jacuzzi. Het is ruim voldoende.
90 graden
Ik ga zelf erg goed op het lijden in de 90 graden-sauna. Het is heet, het is pijnlijk, ik wil er op veel momenten uit, maar ik blijf volhouden. Hijg, puf, pijn, lijd, lekker. Ik stap over op de 70 graden-sauna, die nu ook weer niet zo heet aanvoelt. Het zweten blijft, de strijd tegen de hitte vrolijkt me op.
Eigenlijk is alles fijn. De warme jacuzzi. De bubbels ontspannen me en geven me echt een moment van totale relaxatie. Ik merk ook aan de mensen om me heen dat het hen goed doet. Het chagrijn op de gezichten die je normaliter op straat ziet tijdens de winterdagen, is nu niet aanwezig. Is het vrolijkheid? Nee, het lijkt die totale ontspanning te zijn.
En al gauw merk ik inderdaad: dit werkt voor me. Ik voel me ontspannen. Mijn rare en moeizame gedachtes verdwijnen als sneeuw voor de zon. De hitte, de verlichting, de mensen: iedereen geniet hier op een eigen manier van. Dat maakt het meer dan de moeite waard. Dit wordt in de koude wintermaanden mijn nieuwe hobby. Een paar dagen later is mijn ADHD weer in volle heftigheid terug en strijd ik weer tegen mijn depressies. Tijd voor wederom SpaOnline zul je aanbiedingen aantreffen:
