Eind december schreef ik over Jacques. Het blog was een herinnering aan Jacques, want hij kwam op dat moment al bijna nooit meer. Hij zou de treinen ‘beu’ zijn. Onlangs kwam hij weer even bij me langs. Z’n snor was wat gegroeid, hij was ietsje aangekomen maar qua kleding en qua doen en laten was …
Een collega belt me en vraagt of er beveiliging bij mij in de buurt is. Jacques wordt ‘in elkaar geslagen’, zegt ze met hoorbare paniek in haar stem. Er is beveiliging bij mij in de buurt en na mijn waarschuwing snellen ze naar de plek des onheils. Even later komen ze terug, met een glimlach …
Een echte held van het perron is Jacques. Jacques is geestelijk gehandicapt en ervan overtuigd dat ie bij de spoorwegen werkt. Van 12 tot 5 is ie op het station te vinden, hij is alleen in dienst als ie z’n stropdas om heeft. Hij vertelt mensen op kenmerkende manier welke trein ze moeten hebben en …
