30
mei, 2014
perrongeluk

Dikke zak wiet

“Hallo, ik zoek de trein naar Roosendaal, waar vertrekt die?” De man spreekt gebrekkig Engels en gebruikt hier en daar Franse woorden. De vraag is echter duidelijk, het antwoord ook: door een kapotte goederentrein is Roosendaal momenteel onbereikbaar, ook niet met een omweg.

“Dus… Ik kán nu niet naar Roosendaal?“, vat hij de situatie voor zichzelf samen, “terwijl ik met m’n vrouw afgesproken heb dat ik een specifieke trein terug naar Frankrijk zou nemen“. Hij denkt na en grijnst. “Mooi man! Stuur ik haar een geldig excuus dat ik later kom en ga ik even een uurtje een hele dikke joint roken!“, terwijl ie een verbazingwekkend grote zak wiet tevoorschijn tovert.

25
apr, 2010
Gotan Project - Tango 3.0

Gotan Project – Tango 3.0

Hoe vernieuwend kun je blijven in een genre dat te omschrijven valt als ‘electronische tango’? Vorig jaar bracht Gotan Project een werkelijk fenomenale live dubbelaar op de markt, waarbij ze hun voorgaande twee albums live nog beter uit de verf lieten komen dan op de originele cd’s. En nu, vier jaar na hun laatste studio-album, is men dus terug. Tango 3.0 heet het nieuwste werk en ligt volledig in het verlengde van wat de Fransen totnutoe al gemaakt hebben.

Tango 3.0 ligt niet alleen in het verlengde van La Revancha del Tango (2001) en Lunático (2006), maar lijkt ook gewoon op de voorgaande cd’s. Tango 3.0 verrast niet en voegt derhalve weinig toe aan het bestaande oeuvre. Maar omdat ook in deze plaat zo gruwelijk veel kwaliteit schuil gaat is dat niet eens zo’n vreselijke constatering. De klanken van Gotan Project zijn als vanouds warm en romantisch. Dat de groep met dit genre eigenlijk nooit uit de bocht vliegt is bewonderingswaardig, maar het lukt ze andermaal. Er is eigenlijk één teleurstelling: De cd bevat geen briljantje, zoals ‘Last Tango in Paris’, ‘Differente’ of ‘Santa Maria (Del Buen Ayre)’ dat op voorgaande cd’s zonder meer wel waren.

De cd trapt af met het wat sombere ‘Tango Square’, met de bandoneon in de hoofdrol. Het kinderkoortje op ‘Rayuela’ is aangenaam en dansen kunnen we op ‘Desilusion’, waarbij we de warme stem van Cristina Vilallonga gelukkig weer mogen horen. Een net-niet briljantje, waarbij de afwisselende beats van de dj’s / breinen achter Gotan Project, Philippe Cohen Solal en Christoph H. Müller, erg goed klinken. In diezelfde categorie kunnen we de eerste single ‘La Gloria’ scharen; Uptempo tango met een hoofdrol voor de Argentijnse voetbalcommentator Victor Hugo Morales. Gelukkig wordt Cristina Vilallonga weer goed ingezet, want we horen haar ook op het prachtige ‘Peligro’ en ‘Erase Una Vez’, het mysterieuze ‘Mil Millones’ en het wat mindere ‘El Mensajero’.

Met Tango 3.0 levert Gotan Project dus wederom een fraai album af, maar men verrast geen moment. De cd is iets meer uptempo in vergelijking met eerder werk (‘Panamericana’ mag in dat opzicht nog wel even genoemd worden, dansbaarder is Gotan Project nog nooit eerder geweest), maar dat is zeer zeker geen stijlbreuk. De groep staat 19 mei in een uitverkocht Paradiso.

14
mrt, 2010
Doctor Flake - Minder Surprises

Doctor Flake – Minder Surprises

Het deed wat treurig aan. Tivoli de Helling was nog maar gevuld met zo’n 30 man en in afwachting van het Franse collectief Le Peuple de l’Herbe. Er werd wat gepraat, er werd wat gedronken. Doctor Flake was het voorprogramma, maar werd eigenlijk nauwelijks gezien door het aanwezige publiek. Zijn armgebaren bij een overgang, of bij het einde van een nummer, werden soms wel en soms niet begroet met een zeer mager applausje. Het volstrekt onbekende voorprogramma werd noch weggehoond, noch aanbeden. Het volstrekt onbekende voorprogramma werd simpelweg niet gezien en slechts passief gehoord.

Het is ook niet gemakkelijk, als eenzame DJ / producer. Doctor Flake produceert triphop / hiphop en aanverwante stijlen van bestaande geluiden. De vergelijking met DJ Shadow gaat prima op, met het verschil dat Doctor Flake wat meer naar de hiphop-kant neigt. Hij knipt en plakt en ziet zichzelf als een muziek-dokter. En daar is ie eigenlijk nog best bedreven in ook.

Minder Surprises heet z’n derde album en is een prima plaat. Gastbijdrages zijn er van Vale Poher, Miscellaneous, Pierre Mottron en de dj van Le Peuple de l’Herbe, DJ Pee. Het album start met het sfeerrijk opgebouwde ‘A Last Dance with Léon’. Vale Poher is een Franse zangeres / gitariste die qua stem doet denken aan Geike Arnaert (Hooverphonic). Frappant dat bijvoorbeeld ‘Fightclubbing’ dan ook heel goed van Hooverphonic had kunnen zijn. Hoogtepunt van het album is ‘Let us play with your Brain’, waarin rappers Miscellaneous en Pierre Mottron over een wel hele fijne beat van DJ Pee heen rappen. Deze opwindende track wordt direct opgevolgd door rustige nummers als ‘Melting Feelings’ (met wederom een glansrol voor Vale Poher) en ‘Eclaircie’. Miscellaneous komt helaas nog maar één keer terug in het stampende ‘Hip Hop Tourist’. Het album eindigt rustig met enkele Flake nummers, waarbij Vale Poher op ‘Loveless’ het album afsluit.

Minder Surprises is een heel aardig album, maar wil bij vlagen nog wel wat saai worden. De gastbijdrages redden Minder Surprises, want Doctor Flake in z’n eentje gaat het ene oor in en het andere weer uit. Live zou Doctor Flake daarom ook wat hulp kunnen gebruiken.

31
dec, 2009
Le Peuple de l'Herbe - Tilt

Le Peuple de l’Herbe – Tilt

Het is soms oneerlijk verdeeld in de wereld. Het album Tilt van het Franse collectief Le Peuple de l’Herbe zag in november het levenslicht en er zijn maar weinig bronnen die dat bevestigen. Online is de cd op het eerste gezicht niet te krijgen en Nederlandse media hebben geen tot nauwelijks aandacht besteed aan deze release. Het enige signaal dat de Fransen een nieuw album klaar hadden, is de live tour die de band voert langs Tivoli, Simplon, Melkweg en Watt, van 24 tot en met 27 februari.

Toch verdient niet alleen deze live tour de aandacht. Tilt is namelijk het beste album van Le Peuple de l’Herbe totnutoe en live zal de band ongetwijfeld met deze nummers nog veel beter zijn dan voorheen. Waar de voorgaande albums nogal wat minpuntjes kenden (met ‘Judge Not’ van het laatste album Radio Blood Money als absoluut dieptepunt), is Tilt van begin tot eind opwindend. Dat begint al met ‘Heart & Soul’, waar trompettist N’Zeng en DJ Pee direct stevig af starten. Rapper JC001 maakt z’n opwachting al snel bij het ruwe, vurige ‘Brick by Brick’ waarmee de toon echt goed gezet wordt. Een eerste echte hoogtepunt volgt direct met ‘L’Esprit d’une Epoque’, met een donkere drum ’n bass-dub-achtige beat en die geweldige opzwepende trompet van N’Zeng.

Jammer genoeg heeft Le Peuple de l’Herbe nog niet echt door dat de stem van het eerder genoemde ‘Judge Not’, Sir Jean, behoorlijk afbreuk doet aan het geluid van de band. Op eerste single ‘Look up!’ horen we Sir Jean weer en dat haalt direct een stuk magie weg die het begin van het album zo kenmerkte. Het is gelukkig slechts een minder nummer, want hierna raast Le Peuple gewoon vrolijk verder met opzwepende beats met vette raps van JC001. En dat doet men met verve: Op ‘Pretty Bad Drugs’ en ‘Matchbox’ zijn het de beats, op ‘Supabreakin’’ horen we JC001 en ‘Swamp’ is weer zo’n donker dub-nummer. Het slotakkoord is echter meer van hetzelfde, waardoor de aandacht wat afzwakt. ‘Nightmare’ is dan gelukkig nog noemenswaardig: Een rustige beat met een fraaie trompet, bijna tegen de jazz aan. Het album sluit af met nog wat opzwepende beats.

Tilt is het beste album dat Le Peuple de l’Herbe totnutoe gemaakt heeft. Nog beter dan Cube zelfs. Het verdient aandacht, het verdient ook verkooppunten.

29
nov, 2008
Le Peuple de l'Herbe - Live

Le Peuple de l’Herbe – Live

Liveband bij uitstek Le Peuple de l’Herbe heeft haar live-tour rond het laatste album Radio Blood Money eindelijk afgerond en zal de studio weer ingaan voor een nieuw album. Dat moet haast het minst prettige onderdeel zijn voor de bandleden, aangezien er maar weinig Peuple-fans zullen zijn die hun albums echt waarderen. Le Peuple heeft namelijk vier albums op haar CV staan, die geen van allen echt geweldig zijn. Sterker, een best-of van deze vier zal niet al te vol staan. Het genre dat de Franse formatie brengt (hiphop, dub, dance, drum ’n bass, etc), kan echter best opwindend zijn en ook Le Peuple de l’Herbe heeft enkele fantastische tracks gemaakt. Het draait bij Le Peuple echter om de live-optredens die haast een garantie zijn voor een vet feestje. Zie bijvoorbeeld hun nachtoptreden in Tivoli De Helling. Ondergetekende was daar namens Podiuminfo bij.

Het optreden in De Helling was uitverkocht, wat toch een teken is dat de band ook in Nederland voldoende fans heeft. Het kost echter nogal wat moeite deze dvd in je bezit te krijgen. Cd-zaken wisten de dvd wel in hun computer te vinden, maar het kostte nogal wat levertijd en een garantie dat ze de dvd zouden ontvangen was er ook al niet. Bol.com had een levertijd van ruim een week, net als veel andere webwinkels. Reden? De dvd is in z’n geheel Frans en is dus puur bedoeld voor de Franse markt. Een interview met de band van een klein uur is dan ook alleen maar leuk als je de Franse taal uitmuntend beheerst, dus die slaan we even over…

Le Peuple de l’Herbe Live bevat dus een dvd en een live-cd. Live-cd’s zijn zelden de moeite waard en dat geldt ook voor deze cd. De cd is opgebouwd uit zo’n tien verschillende concerten, wat er uiteraard voor zorgt dat er geen enkele eenheid in het geheel zit. De dvd speelt zich af La Vapeur in Dijon, een zaal met een capaciteit van 1000. Het camerawerk is afgestemd op de muziek. Camerawisselingen op de beat, trillende beelden als de muziek erom vraagt en camerastanden die flitsen, afwisselen en zelfs vaag gemaakt worden. Dat levert geen extra kijkplezier op en het doet de live-reputatie van de band geen extra eer aan.

Zoals beschreven, zal Le Peuple moeite hebben een best-of samen te stellen. Dan is het vreemd dat enkele briljante nummers van de groep niet gespeeld worden op een dvd. Waar zijn de publiekslievelingen ‘Herbman Skank’ en ‘Les Rues de St. Paul’ en in iets mindere mate ‘Honesty’, ’20 Years Gone’ en ga zo maar verder? De nadruk ligt op Radio Blood Money en dat is, met de eerder aangehaalde matige vorige albums, toch het minste album totnutoe. Geen aanrader dus, laat deze dvd maar gewoon in Frankrijk liggen.