Je bent al een hele tijd bij me, ik denk vrijwel mijn hele leven. De meeste dagen lig je vredig in je mandje en heb ik nauwelijks omkijken naar je. Ik voel je aanwezigheid weliswaar altijd, sluimerend en mistig, maar dat kan ik goed behapstukken. Maar zo nu en dan kom je toch tevoorschijn. Dan vraag je m’n aandacht en ik weet nog steeds niet goed hoe ik daar het beste mee om kan gaan. Die aanwezigheid kan soms dagen- tot wekenlang duren.
Natuurlijk vraag ik mensen om raad. De eerste stap was om het te herkennen. Het erkennen van jouw aanwezigheid. Ik wil goed met je om kunnen gaan, zodat ik geen slachtoffer ben van jouw bestaan. Dat we op gelijke hoogte staan, ikke ietsjes hoger dan jij. Alles doe ik wat mij aangeraden wordt: ik ga op tijd naar bed, eet goed en gezond, sport en probeer mijn dagen goed in te vullen. Alcohol gebruik ik steeds minder en momenteel overweeg ik het echt te stoppen. Drugs is al helemaal uit den boze. Ook ongezond eten maakt meer en meer plaats voor gezondere alternatieven. Het werkt best goed, maar ook weer niet. Want als je komt, ben je bikkelhard. En misschien wel harder dan ooit.
Abonneer je op m’n nieuwsbrief en ontvang de column gratis
Iets meer, omdat het leuk is wat je schrijft (€ 5 per maand)
Neem je petje af!Heb je al een account?Login met Petje.af