De 26-jarige Sander* uit Sint Willibrord rijdt op 4 oktober 2018 met een kompaan naar de Turkse Yesil-moskee in Roosendaal, om het een en ander op te meten. Later, zo is het plan, zullen ze hier namelijk een aantal spandoeken op willen hangen. Een protestactie, tégen de moskee. De twee zijn aangesloten bij de extreemrechtse actiegroep Identitair Verzet.
Sander wacht in de auto, de kompaan doet de meetverrichtingen. Tot Sanders verrassing neemt hij echter een tweetal vlaggen mee: de Turkse en dat van de moskee zelf. Een Nederlandse vlag laat hij hangen. Hij zwaait er demonstratief mee en stapt in Sander’s auto. Via dat nummerbord is justitie bij Sander terechtgekomen; de actie werd vastgelegd door beveiligingscamera’s. ,,Dat stelen was niet het plan, ik was het daar ook niet mee eens”, legt Sander uit. ,,Dus u zei: leg ze eens netjes terug?”, vraagt de rechter cynisch. Want dat deed Sander niet. Ze rijden weg. De vlaggen worden later achtergelaten op een industrieterrein.
Sander is tegen stelen, zegt hij. ,,Maar u bent wel voorstander van acties die toch wel op het randje van het wettelijke balanceren?”, kaatst de rechter. Sander beroept zich op het recht van demonstreren. ,,We maken niks kapot; dat we daar spandoeken wilden ophangen zie en zag ik niet als een probleem.” De rechter vraagt of hij het prettig zou vinden als er spandoeken in zijn tuin opgehangen zouden worden. ,,Mijn tuin is mijn privé. Een moskee staat ergens voor.”
Sander vindt niet dat hij echt betrokken was bij een strafbaar feit. ,,Qua geweten niet. Ik heb niets gestolen, je kunt het mij niet aanrekenen”, stelt hij. Zijn kompaan is de dader, maar Sander weigert zijn naam te noemen. Inmiddels heeft Sander afstand gedaan van de groepering, vertelt hij. Na een goed en helder gesprek met zijn vader. En tevens baas.
Bovendien heeft hij mediation gehad: hij heeft gesprekken gehad met twee mensen van de moskee. ,,We zaten verrassend op één lijn. Dat heb ik als prettig ervaren, het leverde me nieuwe inzichten op. Ik heb echt gespróken met moslims, om het zo maar te zeggen. Dat bleken zowaar echt mensen. Dat viel me niet tegen. Wat ik dan verwacht had? Dat weet ik niet goed.”
De rechter vindt dit positief. ,,U omschrijft het goed. Je kunt inderdaad beter praten met mensen.” Volgens Sander had de moskee nog best begrip voor de op handen zijnde actie; ze balen er echter wel van dat nu niet bekend is wie de vlaggen wél gestolen heeft.
Wat hem nu het meeste dwarszit: sinds kort werkt hij in de beveiliging. Hij vreest een strafblad door dit feit en daarmee een streep door zijn Verklaring Omtrent Gedrag.
,,Jij reed. Je zorgt ervoor dat jullie ernaar toe konden. Je was erbij. Zag het gebeuren. Je wil niet zeggen wie het was. Je ziet en weet dat het fout is en neemt er geen afstand van”, begint de officier van justitie. ,,Kijk, die vlaggen zijn geen lapjes stof. Ze symboliseren de liefde voor het vaderland, de liefde voor het geloof.”
Wel is de mediation te prijzen, stelt de officier. De vervolgstappen. Het breken met de groepering. ,,Daarom pleit ik voor schuldig, zonder oplegging van straf.” Maar ja, dat betekent wél een strafblad.
,,Het moskeebestuur en hij hebben elkaars nieren geproefd”, begint zijn advocaat. ,,Er is wederzijds respect. Hij stelt hier ook: die diefstal gingen tegen de afspraken in. Ze waren daar voor het opmeten, niet voor die vlaggen. Sander is een katholiek. Een Petrus, geen Judas die verlinkt. Ik vind dat te prijzen.”
De rechter gaat echter mee met de officier van justitie: Sander krijgt een aantekening op zijn strafblad. Een zogenoemde ‘9a’, volgens de rechter komt zijn VOG daarmee niet in gevaar.
Tof verhaal?
Dit verhaal lees je gratis, hoewel er uiteraard wel werk in zit. Als je deze tekst waardeert en dat wil laten blijken middels een bijdrage: dat kan en wordt natuurlijk super-super-super-gewaardeerd!