De zaak: Op 14 augustus 2013 reed de 77-jarige Henk van Poppel 33 kilometer per uur te hard op de Kapittelweg in Breda. Hij protesteert.
,,Uw naam is Henk v…”, maar Henk interrumpeert de rechter direct.
,,Wat?”, begint hij op luide toon.
,,Meneer, u moet mij uit laten praten. U krijgt straks alle ruimte om te reageren”, reageert de rechter fel. ,,Oh sorry! Ik ben haast doof. Kunt u wat harder praten?”, roept Van Poppel weer op luide toon. De toon van deze zitting is gezet.
Kern van de zaak: Van Poppel is het niet eens met de hoogte van een boete van 360 euro, die hij gekregen heeft.
,,Ik kwam van de Nieuwe Kadijk af. Op deze weg mag je 70 kilometer rijden. De Kapittelweg lijkt qua inrichting op de Nieuwe Kadijk en ik heb geen bordjes gezien, dus ging ik ervan uit dat je hier ook 70 mocht rijden. Ik reed met 83 kilometer per uur dus wel te hard, maar naar mijn mening was dat slechts 13 kilometer te hard en niet 33 kilometer, zoals nu gezegd wordt.”
De officier van justitie vraagt zich af of het niet mogelijk is dat hij een bord heeft gemist.
,,Wat? Ik versta u niet!”, reageert Van Poppel. De officier gaat zitten en herhaalt zijn vraag via de microfoon. ,,Maar nee. Ik ben sindsdien nog een paar keer naar de Kapittelweg geweest; er staan daar geen borden. Dat heb ik ook in de brief gezet die ik u gestuurd heb. Ik heb deze brief anderhalf jaar geleden gestuurd, ik vind dat u zich slecht voorbereid heeft”, reageert Van Poppel geërgerd. ,,De Kapittelweg is binnen de bebouwde kom, hier geldt standaard de regel dat je hier 50 kilometer per uur mag”, geeft de officier aan.
Van Poppel erkent dat hij te hard gereden heeft, maar vindt de hoogte van de boete buitenproportioneel. De officier van justitie blijft zitten en doet zijn eis via de microfoon: ,,Wat mij betreft houden we rekening met uw verzet. U erkent te hard gereden te hebben, maar uw argumenten zijn voor te stellen. Ik vind 360 euro dan ook te veel, 250 euro lijkt me meer op z’n plaats.”
De rechter is het hiermee eens, maar halveert de oorspronkelijke boete: ,,Want ik ga helemaal met u mee en dan heeft u dus 13 kilometer per uur te hard gereden.” Van Poppel is tevreden. ,,Ik verwijt de agent die me aanhield niks, die leest z’n metertje. Ik vind de situatie op de Kapittelweg onduidelijk, dat is alles.”
De rechter sluit de zaak af en wenst Van Poppel nog een goede dag. Die loopt zonder wat te zeggen weg. Hij lijkt de afscheidswoorden van de rechter ver weg wel te horen, hapert zijn pas even, overweegt zich nog eens om te draaien, maar besluit uiteindelijk alsnog simpelweg de rechtbank uit te lopen.
