Perrongeluk: welkome vertraging

De man is slecht ter been en vindt ondersteuning in een wandelstok. ,,Tsjongejongejonge”, mompelt hij. Een goed verstaander weet dan eigenlijk al genoeg: hier komt een klaagzang. ,,Doe mij maar een saucijzenbroodje”, vangt hij aan, gevolgd door een diepe zucht. ,,Waarom zijn die werkzaamheden altijd in het weekend?”, klinkt het wat hulpeloos. Tja. Ze moeten toch ooit plaatsvinden, antwoord ik.

,,Maar ík heb er last van en nu ben ik later thuis. En dat is bijna altijd zo”, klinkt het geërgerd. Wist hij van te voren dat er werkzaamheden waren? ,,Nee, ik plan m’n reizen nooit. En uiteraard moet het eens moet gebeuren. Maar ik had ontzettende zin om thuis te zijn. Om languit op de bank te liggen en een lekkere kop koffie te drinken. Maar de trein kon niet doorrijden en liep wat vertraging op”, treurt hij.

,,Dus we komen een kwartier te laat aan in Breda. Toen had ik nog maar een minuut om mijn bus te halen, maar dat haal ik natuurlijk nooit. Toch hield ik mezelf voor dat bussen haast per definitie te laat vertrekken, vooral in de avonduren. Dus versnel ik hoopvol mijn pas. Halverwege kom ik langs jou, met je grijns. M’n ergernis neemt toe, want je saucijzenbroodjes riepen me, daar had ik ineens enorme trek in. M’n chagrijn nam gelijk toe. Ik arriveer op het busplatform en… de bus was al weg.” De man neemt een hapje van z’n broodje. “Lekker”, en hij sluit voor optimaal genot z’n ogen.

,,Ach, over een half uur ligt u alsnog op uw bank, dan bent u dit alweer vergeten”, relativeer ik. ,,Yes. Ergernis geuit, alsnog saucijzenbroodje gegeten: best ideale vertraging eigenlijk”, besluit hij, voordat zonder enige stress weer naar de bussen loopt.