Een oude man met rollator komt met een bebloede elleboog bij de balie van de NS, hij heeft zich gestoten. Zorgzaam wordt de man naar een bankje begeleid, alwaar hij wat te drinken krijgt. Uiteraard krijgt de man een verbandje.
Wat opvalt is de grote grijns op z’n gezicht, een glimlach die gedurende een uur niet verdwijnt. Dan verschijnen twee dames ten tonele; zijn eigen en een wat jongere vrouw. “Hij is en blijft een deugniet”, zegt zijn eigen vrouw tegen een NS-medewerker. De man lacht nog iets harder. “Beetje ontsnappen uit het verzorgingshuis, tss…”
