Vandaag ben ik uitgeleend aan station Zwijndrecht, waar ik in m’n eentje een grote winkel run.
Een man, strak in het pak, komt de winkel binnen. “Jeetje! Wat is het hier veranderd joh!”, zegt ie.
“Ik woon sinds vijf jaar in Indonesië, ik bezit daar een restaurant. Morgen vlieg ik terug, ik ben hier voor een begrafenis. Saai hoor, Indonesië. Je hebt geen zin om dagelijks naar het strand te gaan, dat wordt saai na verloop van tijd. Het restaurant loopt gewoon goed, personeel heeft geen sturing nodig: ik verveel me kapot daar. Wat een treurig weer trouwens hier joh… Ha, ja, wij hebben inderdaad ook een regenseizoen in Indonesië, maar dan is het tenminste nog 27 graden!”
En maar klagen, tssk.