Verslaving

Om voedselverkwisting tegen te gaan, geven wij vanaf twee uur voor sluitingstijd 50% korting op de bake-offproducten. Anders moeten de koekjes, croissants en brownies weggegooid worden en dat is ook weer zo zonde, nietwaar? ,,Heeft u dan toevallig nog wel american cookies liggen?”, kijkt een vrouw hoopvol naar de inmiddels al vrij lege etalage. Er ligt er nog ééntje, de triple chocolate cookie. ,,Ah! Gelukkig. Heerlijk, doe er mij maar vlug eentje voordat iemand me voor is. Het is een verslaving waar ik me af en toe aan over moet geven”, glimlacht ze.

De vrouw zal een veertiger zijn en reist dagelijks met de trein. Ze heeft daarbij de neiging om zichzelf dagelijks op zo’n koekje te trakteren, vertelt ze. ,,Het schiet echt zo vaak door m’n hoofd. Maar ik wil sterk zijn en heb met mezelf afgesproken dat ik slechts eenmaal per week een koekje mag kopen. Jezelf iets onthouden is soms ook lekker, hou ik mezelf maar voor.” Er zijn echter uitzonderingen op haar zelfbedachte regel. ,,Als de trein vertraging heeft gun ik het mezelf. Maar ook als ik natgeregend ben. Dan vind ik mezelf gewoon heel zielig en wil ik mezelf troosten. Dat lijkt me niet meer dan normaal!”, grijnst ze.

Deze uitzonderingsgevallen betekenen in de praktijk dat ze gemiddeld tweemaal per week een american cookie koopt, schat ze zo in. ,,En meer moet het ook niet worden. Soms koop ik zo’n koekje, maar krijg ik toch enige spijt; dan heb ik die week weer teveel gegeten.” Maar de zojuist aangeschafte koek: is dat die ene gerechtvaardigde koek van de week, of heeft ze vertraging? Het regent niet, toch? ,,Nee, deze koek hoort nergens bij, is gewoon een extraatje. De helft van de prijs, die tel ik dan echt niet mee.”