Een oude vrouw met een rollator schuifelt traag de stationshal door. Ze kijkt naar buiten, kijkt om zich heen en verplaatst zich weer een paar stappen. Eigenlijk ijsbeert ze, ze wacht duidelijk op iemand.
Na twee uur is er nog steeds niemand. Een servicemedewerkster van de spoorwegen besluit zich over haar te ontfermen. Ze blijkt afgesproken te hebben, maar noch een telefoon, noch contactgegevens te hebben.
“Hoe heet de persoon waar u op wacht? Dan zoek ik de gegevens wel op in de telefoongids”, vraagt de medewerkster. De vrouw moet diep nadenken, maar komt toch op een naam. De telefoongids biedt echter geen soelaas en ook Google geeft geen resultaten. De servicemedewerkster vraagt door en uiteindelijk weet ze de contactgegevens te vinden die de oude, wat warrige mevrouw redding zal moeten brengen. De overige contactgegevens die de medewerkster opsomt, komen namelijk bekend voor bij de mevrouw. De servicemedewerkster belt het nummer.
De oude mevrouw blijkt deze afspraak pas morgen te hebben. Ze wordt alsnog opgehaald; eind goed, al goed. Ook de servicemedewerkster krijgt een 8.
