“Yo Tonny, doe mij óók een saucijzenbroodje dan, aso’tje. Ja, ik betaal wel weer, jij hebt toch nooit geld. Nou, tyf es op.” Tonny staat eigenlijk al klaar met z’n pinpas, maar doet toch aarzelend een stapje opzij. Te traag, z’n broertje Robbie duwt ‘m met enige agressie nog iets verder weg. “Wat ben je toch ook een slome drol zeg”, snauwt hij.
En naar mij: “Zo, hoeveel is het? Oh shit, ik heb alleen maar een honderdje bij me. Die neem je niet aan hè? Nou Tonny, moet je toch betalen jonge! Doe er ook nog een Red Bulleke en een pakske kauwgom bij, trouwens.”
Hij legt de producten op de balie en loopt stoer een paar meter naar achter en geeft Tonny onderweg een stomp tegen z’n bovenarm. Tonny komt weer aarzelend naar me toe en doet met zichtbaar trillende handen z’n pinpas in de daarvoor bestemde gleuf. Het apparaat geeft direct een foutmelding, het pasje zit verkeerd om.
“Hahahhaa, jongejonge gast, wat ben je toch een slome dopey man. Nou, schiet nou es op”, bijt Robbie ‘m toe. Tonny slikt even en doet het pinpasje nu op de juiste manier in de gleuf. Hij begint te toetsen, maar z’n broer heeft klaarblijkelijk haast. “Hallóóó, gaat het vandaag nog lukken, sukkel?”, terwijl hij een flinke hap van zijn broodje neemt. Het pinnen lukt, de twee broers lopen weg en Tonny krijgt een iets te hard tikje tegen z’n achterhoofd van z’n broertje. Ze zijn blijkbaar op het station om iemand op te halen. Als het meisje arriveert, stormt Robbie erop af en geeft haar een ferme tongzoen, terwijl Tonny rustig blijft wachten. “Wat kijk je nou man, rot op, ga ergens anders staan ofzo!”, sommeert het broertje Tonny. Tonny kijkt beteuterd de andere kant op, terwijl het stelletje elkaar nogmaals begint te tongzoenen. Als dit charmante welkom voltooid is, kijkt Robbie geërgerd om zich heen. “Waar is die sukkel nou weer? Tonny? TONNY? Oh daar staat ie, wat is het toch een loser. Hee, lul, we gaan! Hop!” Tony pakt z’n autosleutels alvast tevoorschijn. Het stelletje loopt voorop hand in hand, druk in gesprek en hebben het gezellig. Tonny loopt er twee meter achter, z’n hoofd gebogen, op naar huis.
