Tijdrekken

,,Nee, laat ik dat maar niet doen. Anders krijg ik straks thuis ongetwijfeld op m’n donder”, slaat de vrouw mijn voorstel om wellicht wat lekkers te overwegen bij de koffie vriendelijk af. Ze zal achterin de dertig, begin veertig zijn en komt overduidelijk net terug van haar werk. De vrouw maakt echter geen aanstalten om gehaast huiswaarts te keren. Ze spreekt de woorden bovendien met een liefdevolle glimlach uit. Het fascineert me dat ze ‘thuis op haar donder krijgt’, voorzichtig vraag ik ‘r dit toe te lichten.

,,Nou ja, mijn vriend kookt elke dag. Die wacht me straks op met een heerlijk maaltje”, verklaart ze. Ze kijkt vluchtig op haar horloge. ,,Maar nu ben ik nog wel iets te vroeg, dus ga ik even wat tijd rekken.” Uiterst ontspannen brengt ze haar koffie op smaak. ,,Dat is ooit zo in onze relatie gegroeid. Hij komt altijd iets eerder thuis, dus hij kookt. Doet ie prima, dus wat mij betreft houden we die rolverdeling zo.” Maar toch, ‘op je donder’, wat betekent dat precies?

,,Ik heb het wel eens gedaan. Kocht ik op het station een gevulde koek ofzo, voor de lekker. Maar dan kom ik thuis en heb ik eerlijk gezegd niet zo’n enorme honger meer. Dat merkt ie gelijk. Eerst die oogjes. Puppyoogjes. Teleurgesteld, ‘want ik heb er zo m’n best op gedaan’. Gebeurt ook als ik te vroeg thuis kom. ‘Misschien moet jij dan maar koken’, roept ie dan. Te laat kan hij nog wel accepteren, dat kan nog echt redenen hebben.” Maar, hou ik vol, ‘op je donder’ hoef ik dus niet zo heel letterlijk te nemen? ,,Nog niet in ieder geval! Vaak blijf ik een uurtje langer op m’n werk. Doe ik niks meer, maar dat hoeft hij niet te weten. Hij kookt prima, daar heb ik dat uurtje extra op m’n werk graag voor over.”