Thuiskomst

Station Roosendaal. Een man loopt met z’n telefoon aan z’n oor door de winkel. Zonder enige twijfel pakt hij wat te drinken en een zakje snoep en zet de producten resoluut op de balie. Hij gebaart dat hij nog even wacht met afrekenen, keert z’n rug naar me toe en vervolgt z’n telefoongesprek.

“Ja, ik ben serieus! Ik ben nu in Roosendaal en mijn trein komt over tien minuutjes binnen, dus als alles meezit ben ik rond acht uur al thuis.”

(…) “Ja precies, dus dat moet ik zeker wel halen, veel leuker dan dat ik ‘m morgenochtend pas zie natuurlijk. Maar zit Bram nu ook bij je? Geef ‘m anders even, ik wil z’n stem natuurlijk eventjes horen!”

(…) “Hoi lieve Brammeman! Papa hier, hoe…”

(…) “Jaaaa, inderdaad! Papa komt ietsje eerder thuis. Dan ben je nog hartstikke wakker, dus papa komt natuurlijk nog wel eventjes naar boven om samen nog wat te lezen.”

(…) “Dat moet je even aan mama vragen, maar ik kom je sowieso nog een stukje uit De Gruffalo voorlezen.”

(…) “Natuurlijk doet Muis dan ook mee! En zullen we morgen gewoon gezellig naar de speeltuin gaan?”

(…) “Haha, aah, ja lieverd, ik heb jou ook heel erg gemist en ik hou ook heel heel heel erg veel van jou!”

(…) “Geef mama nog maar eventjes, ik ga jou straks natuurlijk nog knuffelen en De Gruffalo voorlezen!”

(…) “Goh, pfoeh, wat heb ik dat mannetje gemist… en jou ook. Maar lieverd, ik hang op, tot zo! We appen zo nog wel even als ik in de trein zit.”

De man bergt z’n telefoon op. “Zo, mijn excuses…”, verontschuldigt hij zich enigszins verbouwereerd. “Deze alsjeblieft. Ruim twee maanden voor werk naar het buitenland geweest. Ik kom nu net aan in Nederland, dus moest m’n iets vroegere thuiskomst natuurlijk wel even melden. Pfoeh… Over een uurtje zie ik ze weer, even bevatten…”