“Heey, heb jij… Eh… Van die sigaren, van één euro vijftien?”
De man is ver heen. Het kost ‘m moeite te praten, de Rotterdamse tongval kent een dubbele tong door de alcohol. “Nee, sorry, we verkopen sowieso geen sigaren”, vertel ik.
De man gooit letterlijk geld op de balie. €1,37. “En hiermee, kun je me dan niet helpen? Je stelt me teleur. Breda stelt me teleur en dat is jouw schuld, laatste keer dat ik hier ben”, zegt ie teleurgesteld en op rustige toon. “Ik wil u best helpen, als u me zegt waarmee?”, probeer ik. “Met sigaren, maar laat maar. Ik ga weg uit deze stinkstad en ik zou maar niks meer zeggen voordat ik kwaad wordt”, zegt ie ineens dreigend. “Oké. Nou… Fijne reis enneh, houdoe!”, roep ik lachend en een tikkeltje provocatief.
Ik denk dat ik Breda een goede dienst gewezen heb.
