“Even kijken… Je trein gaat al om 10 over, op spoor 3!”
Twee vrouwen kijken naar het digitale bord met vertrektijden. “Nou, dan gaan we alvast afscheid nemen, zonder teveel te moeten haasten. Het was weer gezellig Monique! Ik heb een erg leuke dag gehad!” Monique pakt de vriendin vast en omhelst ‘r, gevolgd door drie zoenen.
“Zeker Anneke, het was erg gezellig, we moeten snel weer afspreken”. Anneke pakt haar tassen op en maakt aanstalten richting het perron te gaan. “Volgende keer gewoon bij mij natuurlijk! Maar ik ga richting de trein, lekker rustig wachten op het perron. Ik sms je nog wel even straks”.
En zo gaan ze ieder een andere kant op. Anneke verdwijnt richting de perrons, Monique zie ik in de bus stappen. Op het moment dat de bus vertrekt, komt Anneke weer in de stationshal. Ze kijkt rond, ze kijkt naar buiten, ze kijkt schichtig. Als ze er zeker van is dat Monique echt weg is, bestelt ze twee biertjes, terwijl ze onzeker om zich heen kijkt.
Dat dit stiekeme biertje Anneke maar mag smaken.
